Θέλουμε το Γερμανό μας

Δώστε μας πίσω τις αποζημιώσεις γιατί βουλιάζουμε… και μετά αλλάζουμε!

Η ηλιθιωδέστατη ιδέα των Γερμανών συντακτών να αναπαραστήσουν τοιουτοτρόπως την Αφροδίτη  της Μήλου είναι εξίσου ηλιθιωδέστατη με το να θυμόμαστε τις πολιτισμικές μας καταβολές κάθε φορά που μας θίγει κάποιος ως έθνος.

Σας θυμίζω ότι η Γερμανία που προσέφερε ένα ωραίο…. κοκτέιλ αίματος στην ανθρωπότητα -και μάλιστα δις- κατάφερε να δημιουργήσει ένα οικονομικό θαύμα ως Ο.Δ.Γ. μέχρι το 1990, να εντάξει επιτυχώς και την Λ.Δ.Γ., να γίνει πρωτεργάτης της Ο.Ν.Ε. και η πιο υπολογίσιμη σήμερα ευρωπαϊκή δύναμη. Χιλιάδες Έλληνες εργάστηκαν στα εργοστάσια και στην αποκατάσταση των γερμανικών υποδομών, στέλνοντας εκατομμύρια στην πατρίδα. Προσθέστε το ότι οι Γερμανοί φορολογούμενοι έχουν ήδη συνεισφέρει όχι απλά τα δέοντα αλλά τα μέγιστα στη δημιουργία του Κοινού Ταμείο από το οποίο λάβαμε τις επιδοτήσεις και τα πακέτα βοήθειας.

Την ίδια ώρα εμείς εδώ, στην κοιτίδα του πολιτισμού, κυνηγιόμασταν οι “δεξιοί καλοί” με τους “αριστερούς κακούς”, δημιουργούσαμε ένα λεκανοπέδιο-τέρας με την συγκέντρωση των εργοστασίων στην Αθήνα, οδηγηθήκαμε βλακωδώς σε δικτατορία και μεταπολιτευτικά τρελαθήκαμε στα δάνεια. Δεν δημιουργήσαμε υποδομές, πολλές φορές δεκάρα τσακιστή δεν έφτανε εκεί που έπρεπε να φτάσει και οι υπουργοί-βουλευτές-πολιτικάντηδες απέκτησαν βίλες στα κυκλαδονήσια. Δε βλέπω κάπου εδώ τον ξένο παράγοντα, παρά μόνο τα ντόπια λαμόγια ανά τις εποχές.

Κατόπιν εκσυγχρονίσαμε τόσο τα δημόσια οικονομικά και τη διοίκηση, που τα μαγειρέματά απαιτούσαν τεχνοκράτες. Οι επιδοτήσεις έγιναν Μερσεντές, BMW, Audi (άντε και Opel), γερμανικά αυτοκίνητα δηλαδή, και η ισχυρή Ελλάδα έκανε Ολυμπιακούς Αγώνες. Έτσι, ο μέσος κάτοικος ενός χωριού κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα στην πατρίδα μου δεν είχε δρόμο να πάει μέχρι το Κέντρο Υγείας του ΠΛΗΣΙΕΣΤΕΡΟΥ ΧΩΡΙΟΥ, αλλά ελάβαμε ως κληρονομιά ένα πολυδάπανο στέγαστρο από τον Καλατράβα, μια πληθώρα ολυμπιακών έργων τα οποία δεν έχουμε ιδέα τι θα κάνουμε και οι άτυχοι επαρχιώτες θα επωμιστούμε τώρα και το Μετρό της Θεσσαλονίκης. Τα σαΐνια-λογιστές, τα golden boys και τα spread μπήκαν στη ζωή μας. Όταν ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το λογαριασμό, αντί να δουλέψουμε, τα κάναμε και πάλι βίλες και δωρεές στα μοναστήρια. Κρίμα γιατί είχαμε και τα μέσα να... ταχυδρομήσουμε τα χρέη!

Τώρα, ο διαμόνιος Έλληνας έχει την απάντηση. Αφροδίτη δακτυλοδεικνύσα εσείς; Αδόλφο εμείς! Γιατί έχουμε μνήμη κύριοι!

Υ.Γ.: Πάντως, εάν η Αφροδίτη της Μήλου δεν μας... δακτυλοστόλιζε Γερμανόθεν, σίγουρα θα το έκανε εκ μέρους των σεβαστών ημών προγόνων.

Υ.Γ.2: "Να μη ξαναγοράσουμε κινητά από αυτούς", μου είπε ένας μαθητής χτες!