Τι περιμένω από τις εκλογές της 6ης Μάη

Αυτό που περιμένω από τις εκλογές της 6ης Μάη είναι μια κυβέρνηση που θα σώσει τους μισθούς και τις συντάξεις. Δεν αναφέρομαι βέβαια σε μισθούς ΔΕΚΟ αλλά στο τριψήφιο ελλιπές νούμερο που βλέπω κάθε δεκαπενθήμερο στην απόδειξη της τράπεζας. Η΄ ακόμη στις πενιχρές συντάξεις των γερόντων που αντιμετωπίζουν το βραχύ τους μέλλον με τρόμο -για τους ίδιους και για τα παιδιά τους. Κατόπιν τούτων, η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει θα πρέπει να πάρει μέτρα που δεν θα αγγίξουν άλλο την καθημερινότητα του πολίτη αλλά θα βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό του πλούσιου και του υψηλόμισθου.

Η "άλωση των νοικοκυριών από τις βάρβαρες ορδές του ΔΝΤ", όπως αρέσκονται να διατυμπανίζουν οι δημοσιογράφοι, έγινε επειδή οι κυβερνήσεις Καραμανλή και Παπανδρέου δεν είχαν τα κότσια να πουν στο λαό την αλήθεια και να αγγίξουν τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες. Το θράσος τους να ζητάνε την ψήφο μας ακόμη και τώρα είναι απύθμενο και τους αξίζει παραδειγματική τιμωρία.

Για να είμαστε ρεαλιστές, κατά μεγάλο ποσοστό θα επωμιστούμε άλλη μια συγκυβέρνηση Πα.Σο.Κ. και Νέας Δημοκρατίας. Αυτοί οι δυο τα έχουν βρει και, όταν δεν λένε ψέμματα στο λαό, λένε απλά τη μισή αλήθεια: και κυβέρνηση ΝΔ μπορεί να έχουμε και χωρίς βουλευτές του ΠαΣοΚ μπορεί να γίνει. Απλά με ψήφο ανοχής στον κ.Σαμαρά από τον κ.Βενιζέλο. Και όλα ωραία. 

Αυτό που χρειάζεται είναι ο λαός να τους αρνηθεί την πλειοψηφία στη Βουλή, δηλαδή και οι δύο να χρειαστούν και τρίτο για να κυβερνήσουν. Και πάλι, αυτή η πλειοψηφία να είναι σχετικά εύθραυστη. Μένει για τους ψηφοφόρους να αναζητήσουν αυτόν τον τρίτο, αυτόν που θα μπει μπροστά στις δυσκολίες της χώρας και θα πει "όχι" στην περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων μας και που, παράλληλα, θα αναγκάσει τους "σκαφάτους", τους "τζιπάτους" και τους "χλιδάτους" να πληρώσουν αυτό που τους αναλογεί.

Επομένως, να με συγχωρεί η χάρη των άλλων, αλλά θα προτιμήσω ένα κόμμα που θα είναι ανοικτό σε συνεργασίες. Επειδή η ψήφος σε "μη συνεργαζόμενο" σημαίνει από τώρα ότι καλύτερα να τα μαζεύουμε και να κατηφορίζουμε για την πλατεία, όντες ήδη προ τετελεσμένου.