Πάσχα το εκλογικόν

Το εκλογικό Πάσχα μου αρέσει πολύ. Όχι επειδή συνδυάζει τα αμνοερίφια με τα.. ζαγάρια, αλλά

επειδή μας δίνει την ευκαιρία να δούμε ανθρώπους χαμογελαστούς, μελιστάλακτους, γεμάτους αβρότητες και κολακείες, ενώ λίγο πριν τις εκλογές βάφονται κάγκελα, καθαρίζονται δρόμοι, συντηρούνται τα ασυντήρητα και μελετούνται τα αμελέτητα. Βλέπεις αναγνώστη, έρχονται οι Αθηναίοι! Όπερ και σημαίνει κάτι σαν το "κορίτσια, ο στόλος!".

Οι εκκλησίες θα γεμίσουν κόσμο και στις πρώτες σειρές θα στηθούν οι υποψήφιοι δήμαρχοι. Από πίσω τους, οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, όλο καμάρι και πόζα, μπρίο και σκέρτσο, για να σωθεί ο τόπος! Αυτοί αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος του εκκλησιάσματος: οι υπόλοιποι, κάτι γριούλες, δηλαδή, που στέκονται στα πλαϊνά, χαζεύουν τους υποψήφιους με το μάτι-ζύγι που δεν λαθεύει: τι φοράει αυτή, τι λέει αυτός, τι σόι να΄ναι ΄κείνος στη γωνία που δεν τον ξέρω, ποια είναι η ξένη (αγγούρω-ξεβράκωτη-σα δε ντρέπεται) που είναι μαζί του (ψοφάω να μάθω, θα ρωτήσω τη Μαρίκα), τι φαΐ να κάνω αύριο, κλπ. Κάπου εκεί υπάρχει κι ένας παπάς, αλλά πάει με την αράδα του. Το εκκλησίασμα σταυροκοπιέται, η λειτουργία σχολάει και όλοι δίνουν συγχαρητήρια στους άλλους: οι δήμαρχοι στον παπά, ο παπάς στις γριές, οι γριές στους υποψήφιους (εκτός από 'κείνη την αγγούρω, αλλά πού θα μου πάει, θα μάθω εγώ) και όλοι φεύγουν ευχαριστημένοι. Ακόμη και η αγγούρω.

Τις επόμενες ημέρες, τα σάιτς κατακλύζονται από απαίσια αυτοσχέδια φότοσοπ με ευχές των υποψηφίων και στημένες φωτογραφίες δυσκοιλιότητας. "Ο πρόεδρος του τάδε σας εύχεται καλό Πάσχα", "ο υποψήφιος δείνα σας εύχεται καλοφάγωτο το αρνί σας", κλπ. Μέχρι του Θωμά θα είναι η μεγάλη μάχη, τα μολύβια βγαίνουν στα καφενεία, τα σόγια ξεδιπλώνονται σαν εμπριμέ σεντόνια, οι αγορεύσεις πάνε κι έρχονται μέχρι αργά το βράδυ και οι συμφωνίες κλείνουν μετά απο σκληρές διαπραγματεύσεις. Μέχρι του Θωμά όμως. Μέχρι εκεί είναι τα δύσκολα. Μετά, ο.. στόλος φεύγει και οι υποψήφιοι τρίβουν τα χέρια τους. Μένουν πίσω οι.. ιθαγενείς αλλά γι' αυτούς υπάρχουν τα καθρεφτάκια. Για άλλους Λουί κατόρζ και γι' άλλους Λουί ντε Φυνές.

Άντε, καλό Πάσχα κι ο τόπος σώθηκε!