tag:blogger.com,1999:blog-75552951768087883252024-03-13T20:57:16.717+02:00Βασίλης ΖαγκόταςΑυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμεΒασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.comBlogger188125tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-85986826456275947112016-09-24T22:51:00.001+03:002016-09-24T22:59:57.221+03:00Της κλασικής αρχαιότητος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι απέγιναν άραγε εκείνα τα πεφωτισμένα πνεύματα της αρχαιότητας, όλοι εκείνοι που προήγαγαν τις επιστήμες, τις τέχνες και έβαλαν τα θεμέλια για τις πιο σημαντικές πανανθρώπινες Ιδέες. Κοιτάζω λίγο πιο μπροστά από τον "χρυσούν αιώνα" και δεν βλέπω τίποτα. Από τα αλεξανδρινά χρόνια κι έπειτα λες και βαλθήκαμε να καταστρέψουμε ό,τι καλό φτιάξαμε. Στα κομμάτια και η φιλοσοφία, ήρθε να αντικατασταθεί από το δόγμα, στα κομμάτια και η δημοκρατία, ήρθε στη θέση της η δεσποτεία. Τα μεγαλύτερα επιτευγμάτά μας μετά τα αλεξανδρινά χρόνια υπήρξαν ένα οικοδόμημα κι ένα στρατιωτικό -κατά βάση- γεγονός: η Αγία-Σοφία (και εδώ το "μας" πολλοί θα το αμφισβητήσουν) και η επανάσταση του 1821. Πνευματικό γεγονός, ουδέν. Παραγωγή πολιτισμού, μηδέν. Ως τους Νεοέλληνες, ανάξιους απογόνους ενδόξων προγόνων, που έλεγε κι ο σοφός -πλην μακαρίτης- Βασίλης Ραφαηλίδης. Και οι <i>βάρβαροι</i> που έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, και Μεταρρύθμιση έκαναν, και Γκαίτε και Βολταίρο και Ρουσσώ έχουν να επιδείξουν, και Δάντη και Μολιέρο και Σαίξπηρ, και Γαλλική Επανάσταση έκαναν και τον μισό τον Παρθενώνα μας τον πήραν. Όπερ και σημαίνει ότι, εάν η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας επιθυμεί να επαναπροσδιορίσει την ύπαρξή της μέσα στον παγκόσμιο πολιτισμό, οφείλει να στρέψει την παιδεία της προς τον ανθρωπισμό και ω! οποία έκπληξις! η μύτη της υποχωρεί και το βλέμμα της μπορεί πλέον να στραφεί προς τα υποδήματά της. Να βλέπουμε και πού βαδίζουμε.</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-57989638565158720802016-09-21T19:07:00.002+03:002016-09-21T19:07:58.944+03:00Ο τόπος μας είναι κλειστός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
«Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός, ὅλο βουνὰ ποὺ ἔχουν σκεπὴ τὸ χαμηλὸ οὐρανὸ μέρα καὶ νύχτα. Δὲν ἔχουμε ποτάμια δὲν ἔχουμε πηγάδια δὲν ἔχουμε πηγὲς μονάχα λίγες στέρνες, ἄδειες κι᾿ αὐτές, ποὺ ἠχοῦν καὶ ποὺ τὶς προσκυνοῦμε. Ἦχος στεκάμενος κούφιος, ἴδιος με τὴ μοναξιά μας ἴδιος με τὴν ἀγάπη μας, ἴδιος με τὰ σώματά μας. Μᾶς φαίνεται παράξενο ποὺ κάποτε μπορέσαμε νὰ χτίσουμε τὰ σπίτια τὰ καλύβια καὶ τὶς στάνες μας. Κι᾿ οἱ γάμοι μας, τὰ δροσερὰ στεφάνια καὶ τὰ δάχτυλα γίνουνται αἰνίγματα ἀνεξήγητα γιὰ τὴ ψυχή μας. Πῶς γεννήθηκαν πῶς δυναμώσανε τὰ παιδιά μας;<br /> Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός. Τὸν κλείνουν οἱ δυὸ μαῦρες Συμπληγάδες. Στὰ λιμάνια τὴν Κυριακὴ σὰν κατεβοῦμε ν᾿ ἀνασάνουμε βλέπουμε νὰ φωτίζουνται στὸ ἡλιόγερμα σπασμένα ξύλα ἀπὸ ταξίδια ποὺ δὲν τέλειωσαν σώματα ποὺ δὲν ξέρουν πιὰ πῶς ν᾿ ἀγαπήσουν». - Γιώργος Σεφέρης</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-90009112119835472422016-09-19T21:28:00.001+03:002016-09-24T23:24:21.059+03:00Της Αναχώρησης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Καθορίσαμε την ύπαρξή μας μέσα στην Ιστορία μέσα από μια αλληλουχία αμετάκλητων σφαλμάτων και την επιλογή της ιδεολογικής κατασκευής που μας εξασφάλιζε την επιβίωση και την εξύψωση. Επεκτείναμε τα φυσικά και τα πνευματικά μας όρια συνεχώς, ανακαλύπτοντας νέους τρόπους να φτάσουμε ο ένας πιο κοντά στον άλλο. </div>
<div style="text-align: justify;">
Χρειάστηκε πολύς καιρός για να συμβεί αυτό και μετά ακολούθησε καθείς από εμάς το δρόμο της Κακίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
Στην πραγματικότητα, είμαστε πλασμένοι για να κάνουμε κακό ο ένας στον άλλο. </div>
<div style="text-align: justify;">
Και καταφέραμε να κάνουμε τόσο άσχημα πράγματα μεταξύ μας, ώστε εξαντλήσαμε την εφευρετικότητά μας σ' αυτό.Η διάνοιά μας εξαπλώθηκε σε τόσα αχαρτογράφητα σημεία, ώστε και οι ίδιοι φοβηθήκαμε από αυτή.</div>
<div style="text-align: justify;">
Νιώσαμε την ανάγκη να πείσουμε τον εαυτό μας ότι αυτή δεν είναι η φύση μας. Φτιάξαμε θρησκείες που μιλούσαν για αγάπη και ομόνοια και λογική και αλληλεγγύη. Εξευγενίσαμε -με την εκπαίδευση- αυτό τον αδηφάγο χαρακτήρα της ύπαρξής μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως, πρωταρχικά, παραμένουμε αυτό που πάντοτε ήμαστε: Μόνοι και πεινασμένοι-και από αυτό δεν είναι δυνατόν να ξεφύγουμε.</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-37156234584090894312016-08-29T23:03:00.000+03:002016-09-24T23:03:38.073+03:00Περί βλακείας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Σκεφτόμουν να βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι στην ιστορία της παγκόσμιας φιλοσοφίας. Θέλησα να γράψω ένα εγχειρίδιο βλακείας και ανοησίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
Μέχρι που άρχισα να ξεφυλλίζω νεοελληνική ιστορία.</div>
<div style="text-align: justify;">
Θα αναβάλω τη δόξα για άλλη φορά.</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-55578085911265418272016-08-26T21:24:00.002+03:002016-08-26T21:24:43.116+03:00Δάσκαλοι με βαθμό κοντά στη βάση. Ε, και;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Η ανακοίνωση των βάσεων των πανελληνίων εξετάσεων επιφύλαξε μεγάλη πτώση στα παιδαγωγικά τμήματα, επειδή οι υποψήφιοι δεν τα επέλεξαν και στράφηκαν σε άλλα πεδία. Παράλληλα, ξεκίνησε μια ολόκληρη συζήτηση σχετικά με το τι είδους δάσκαλοι θα είναι όλοι αυτοί που μπήκαν στα ΠΤΔΕ με βαθμό κοντά στη βάση.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό που πρέπει να παρατηρήσω αρχικά, είναι ότι η άποψη περί μη αποκατάστασης είναι στρεβλή. Σε μια περίοδο που αμφισβητείται έντονα η μονιμότητα των ήδη υπαρχόντων διορισμένων εκπαιδευτικών, δάσκαλοι με πτυχία του 2008 (τουλάχιστον) δουλεύουν συνεχόμενες χρονιές ως αναπληρωτές. Επιπρόσθετα, έχει ήδη εξαγγελθεί διαγωνισμός μέσα στην επόμενη διετία, ο οποίος θεωρώ ότι θα πάει λίγο αργότερα. Επομένως, η αποκατάσταση είναι σχετική και πάντως τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα απ' ότι σε άλλους κλάδους.</div>
<div style="text-align: justify;">
Επιπλέον, θα μου επιτρέψετε να αμφισβητήσω την άποψη ότι οι εισαχθέντες του 12 και του 13 δεν θα είναι καλοί δάσκαλοι. Για να γίνεις δάσκαλος, πρέπει να το θέλεις. Πρέπει να θέλεις να βοηθήσεις τα παιδιά, να έχεις φλόγα, ανησυχίες, αγωνίες, να βρίσκεσαι σε εγρήγορση. Τα οποία δεν σημαίνει ότι διαθέτεις αν είσαι μαθητής του 17 ή του 18. Άλλωστε, αυτό που έχει σημασία είναι το πώς θα βγεις από το ΠΤΔΕ και όχι το πώς θα μπεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
Εύχομαι στους νέους εκκολαπτόμενους συναδέλφους καλή φοιτητική ζωή με τη συμβουλή να έχουν πάντα στο νου τους ότι διδασκαλία σημαίνει να μπορώ να κάνω τους μαθητές μου να βλέπουν πίσω από τους τοίχους και αυτό δεν το πετυυχαίνει κανείς μόνο ακολουθώντας ένα πρόγραμμα σπουδών. Το πετυχαίνει με τη φλόγα που καίει μέσα του, η οποία δεν δίνει πανελλαδικές και δεν παίρνει ποτέ βαθμό.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-25373019866390151612016-04-15T17:57:00.000+03:002016-04-15T17:57:34.877+03:00Οι απαρχές του Δημοτικού Σχολείου Αστακού και οι πρώτοι του Δάσκαλοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if !mso]>
<style>
v\:* {behavior:url(#default#VML);}
o\:* {behavior:url(#default#VML);}
w\:* {behavior:url(#default#VML);}
.shape {behavior:url(#default#VML);}
</style>
<![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:DoNotShowRevisions/>
<w:DoNotPrintRevisions/>
<w:DoNotShowMarkup/>
<w:DoNotShowComments/>
<w:DoNotShowInsertionsAndDeletions/>
<w:DoNotShowPropertyChanges/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span lang="DE" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">(του Ιωάννη Δημητρούκα) </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ήδη από την εποχή του Νεοελληνικού
Διαφωτισμού και ιδιαίτερα κατά την περίοδο του Αγώνα είχε συνειδητοποιηθεί η αναγκαιότητα
σύστασης σχολείων βασικής εκπαίδευσης ως προϋπόθεσης για το φωτισμό του λαού
και την ανοικοδόμηση της χώρας. Ο Καποδίστριας έγραφε προς το φιλέλληνα
Εϋνάρδο: «Εἶμαι ἀποφασισμένος νὰ στηρίξω τὴν ἐπανόρθωσιν τῆς Ἑλλάδος σὲ δύο
μεγάλας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>βάσεις, τὴν ἐργασίαν καὶ τὴν
στοιχειώδη ἐκπαίδευσιν»<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn1" name="_ftnref1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[1]</span></span></span></span></a>.
Στα τέλη του έτους 1829 οι ηγούμενοι των μονών της επαρχίας Ξηρομέρου εκδήλωσαν
πρωτοβουλία ίδρυσης σχολείων και για το σκοπό αυτό συγκέντρωσαν 8.100 γρόσια. Το
ποσό προοριζόταν κυρίως για την οικοδόμηση Αλληλοδιδακτικού και Σχολείου Ελληνικής
Γλώσσας στο Δραγαμέστο, διοικητικό κέντρο της επαρχίας με αξιόλογες οικονομικές
και επικοινωνιακές δυνατότητες, αλλά και για τη μισθοδοσία των δασκάλων. Το
σχέδιο εγκρίθηκε από τις αρμόδιες αρχές, αλλά δεν πραγματοποιήθηκε, κυρίως
διότι η Ακαρνανία δυνάμει του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου (22.01./03.02.1830) έμενε
εκτός των ορίων του ελληνικού κράτους<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn2" name="_ftnref2" style="mso-footnote-id: ftn2;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[2]</span></span></span></span></a>.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Τελικά, μόλις την άνοιξη του 1842 και με
καθυστέρηση αρκετών ετών σε σχέση με άλλες πόλεις της Ακαρνανίας, όπου τα πρώτα
Δημοτικά Σχολεία ιδρύθηκαν κατά τα έτη 1837 (Βόνιτσα) και 1838 (Κατούνα), κατέστη
δυνατή η έναρξη της λειτουργίας Δημοτικού Σχολείου όχι πλέον στο Δραγαμέστο,
αλλά στην ταχύτατα αναδυόμενη κωμόπολη του Αστακού, έδρα του ομώνυμου Δήμου, ο
οποίος είχε ιδρυθεί το 1836 και διευρυνθεί το 1840. Στις 18.01.1842 το Δημοτικό
Συμβούλιο Αστακού όρισε τη μηνιαία μισθοδοσία του δασκάλου στις 70 δραχμές,
ποσό, το οποίο θα εγγραφόταν στον προϋπολογισμό του Δήμου και θα κατέβαλλε ο
εισπράκτορας του Δημοτικού Ταμείου. Ο Διοικητής Ακαρνανίας, υπέβαλε ακριβές
αντίγραφο της αποφάσεως στη Γραμματεία της Εκπαιδεύσεως, συνηγορώντας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για την ικανοποίηση του αιτήματος<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn3" name="_ftnref3" style="mso-footnote-id: ftn3;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[3]</span></span></span></span></a>.
</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Στις 16.02.1842 το Δημοτικό Συμβούλιο απέστειλε
έγγραφο προς τη Διοίκηση Ακαρνανίας σχετικά με τις προϋποθέσεις λειτουργίας του
Σχολείου: Το Συμβούλιο υπολόγιζε τον αριθμό των κατοίκων του διευρυμένου Δήμου σε
2970 άτομα περίπου, ενώ έκρινε ως ανεπίληπτη τη διαγωγή των δημοτών και ως
επαρκή την οικονομική τους κατάσταση. Προέβλεπε ότι στο σχολείο θα φοιτούσαν
περίπου 80 μαθητές. Ενημέρωνε τη Διοίκηση ότι ο Δήμος διέθετε από το 1840 νεόδμητο
διδακτήριο, το οποίο χωρούσε πλέον των 100 μαθητών, ότι θα ήταν έτοιμα σύντομα τα
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">γραφεῑα</i> και τα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">θρονία</i> των μαθητών και ότι ο Δήμος θα προμηθευόταν με δικά του
έξοδα τα βιβλία και τα πινάκιά τους (<i style="mso-bidi-font-style: normal;">ἀββάκια</i>)
από τη Διοίκηση. Διευκρίνιζε ότι ο Δήμος είχε ετήσια φορολογικά έσοδα 7000
δραχμών και ήταν σε θέση να καταβάλλει στο δάσκαλο μηνιαίο μισθό 70 δραχμών. Τέλος
πληροφορούσε τη διοίκηση ότι οι εκπαιδευτικές ανάγκες της τοπικής κοινωνίας
καλύπτονταν μέχρι τότε πλημμελώς με την πρόσληψη «παιδαγωγών» ή «κοινοδιδασκάλων»,
οι οποίοι πληρώνονταν άλλοτε από τους γονείς των μαθητών και άλλοτε από το Δήμο<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn4" name="_ftnref4" style="mso-footnote-id: ftn4;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[4]</span></span></span></span></a>.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Το σχολείο των κοινών γραμμάτων, στο
οποίο δίδασκαν δάσκαλοι αυτού του είδους, είχε μακρά παράδοση, αφού οι ρίζες
του ανάγονταν στο Βυζάντιο, αλλά συνέχισε να λειτουργεί ως «γραμματοδιδασκαλείον»
καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Το σχολείο αυτό λειτουργούσε άτυπα στο
πλαίσιο της ενορίας ή της κοινότητας και επομένως δεν είχε θεσμική υπόσταση,
ενώ στεγαζόταν συνήθως στο γυναικωνίτη της εκκλησίας ή στο κελί ενός
μοναστηριού. Χρέη δασκάλου σ’ αυτό έκανε ο ιερέας ή ο αναγνώστης της εκκλησίας
ή οποιοσδήποτε άλλος διέθετε στοιχειώδεις γνώσεις. Η διδασκαλία των κοινών
γραμμάτων<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(γραφή και ανάγνωση) άρχιζε με
τα πινακίδια και συνεχιζόταν με την Παιδαγωγία ή «φυλλάδα», τον Οκτώηχο, το
Ψαλτήρι και τον Απόστολο<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn5" name="_ftnref5" style="mso-footnote-id: ftn5;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[5]</span></span></span></span></a>.
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 184.3pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Οι ανεπίσημοι δάσκαλοι αυτού
του είδους συνέχισαν να δραστηριοποιούνται και μετά τη σύσταση του Δημοτικού
Σχολείου, δημιουργώντας έτσι προσκόμματα στην ομαλή λειτουργία του. Γνωστός <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κοινοδιδάσκαλος</i> ή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γραμματοδιδάσκαλος</i> στο Ξηρόμερο ήταν ο Φανουήλ Πεταλάς, ιερομόναχος
και ηγούμενος της μετέπειτα διαλυθείσης μονής των Αγίων Αποστόλων Κανδήλας
(1833-1834). Με διάβημα του δημάρχου Ανακτορίων Ι. Γαβριλάκη ο Πεταλάς είχε
εξασφαλίσει από το 1834 ως <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ελληνοδιδάσκαλος</i>
άδεια διδασκαλίας από τη Διοίκηση Ακαρνανίας και είχε εργαστεί στο
Ελληνοδιδασκαλείο<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn6" name="_ftnref6" style="mso-footnote-id: ftn6;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[6]</span></span></span></span></a> Βόνιτσας,
αλλά και στο Αιτωλικό. Τώρα δίδασκε βάσει συμβολαίου στους νεαρούς βλαστούς
μιας μερίδας ευϋπόληπτων Αστακιωτών, στους οποίους ανήκαν ο Γ. Χ. Πράντζος, ο Ι.
Παπαθανασίου, ο Ν. Δ. Λιαμποβίτης, ο Σ. Γιομένος και ο ιερομόναχος Γρηγόριος<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn7" name="_ftnref7" style="mso-footnote-id: ftn7;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[7]</span></span></span></span></a>.
Μετά από παρέμβαση του Ι. Π. Κοκκώνη, Διευθυντή του Διδασκαλείου και Γενικού
Επιθεωρητή των Δημοτικών Σχολείων, ο Διοικητής Ακαρνανίας Λυκούργος Κρεστενίτης
προχώρησε στην παύση του Φανουήλ, ο οποίος έκτοτε διατηρούσε το δικαίωμα να
διδάσκει μόνο μαθητές με απολυτήριο Δημοτικού. Όταν ο δήμαρχος Αστακού
κοινοποίησε στο Φανουήλ την παύση του (03.05.1843), οι γονείς (κληρικοί, έμποροι,
κτηματίες), στους οποίους εργαζόταν ως οικοδιδάσκαλος, διαμαρτυρήθηκαν με
έγγραφο, στο οποίο εξήραν τις αρετές του (εντιμότητα, επιμονή και εύτακτη
διαγωγή), επικαλούμενοι, αφενός, το νομικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, «να έχει ο
καθείς διδάσκαλον ιδιαίτερον», και, αφετέρου, την ανυπαρξία Ελληνοσχολείου στον
Αστακό<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn8" name="_ftnref8" style="mso-footnote-id: ftn8;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[8]</span></span></span></span></a>.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Το Δημοτικό Σχολείο Αστακού, του οποίου
η ακριβής θέση είναι άγνωστη, επιτέλεσε σημαντικό παιδευτικό έργο από την αρχή της
λειτουργίας του (άνοιξη του 1842) και σύντομα καταξιώθηκε στη συνείδηση των
αρχών και των δημοτών, χάρη στις άοκνες προσπάθειες του Δ. Ζανάτου που υπήρξε ο
πρώτος του δάσκαλος. Έτσι ο δήμαρχος Γ. Μαγγίνας επαινούσε στις 14.10.1843 την
προσφορά του, τονίζοντας ότι, όπως διαπιστώθηκε «διὰ τῶν κατὰ τὴν 1<sup>ην</sup>
Σεπτεμβρίου<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ε. ε. [1843] δημοσίων καὶ ἐνώπιον
τοῡ Διοικητοῡ, ἡμῶν καὶ τῆς διμελοῡς ἐξεταστικῆς ἐπιτροπῆς δοθεισῶν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ἐξετάσεων», οι μαθητές, αν και «ἀναγωγότατοι
καὶ οἱονεὶ θηρία ἐξαγριωμένα», είχαν προοδεύσει σημαντικά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στη γραφή, την ανάγνωση, την αριθμητική, τη
χριστιανική διδασκαλία και τη θεωρία της Γραμματικής, κυρίως χάρη στον διακαή
ζήλο του δασκάλου για τη εκπαίδευσή τους<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn9" name="_ftnref9" style="mso-footnote-id: ftn9;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[9]</span></span></span></span></a>.
Αλλά και οι πολίτες του Αστακού εξέφρασαν με έγγραφο προς τη Γραμματεία της Δημ.
Εκπαιδεύσεως άκρα ευαρέσκεια για το Δ. Ζανάτο, ο οποίος «ἐξησκημένος εἰς ἄκρον
τὴν ἀλληλοδιδακτικὴν μέθοδον, καὶ ἔχων γνώσεις καλὰς τῆς πατρικῆς ἡμῶν
γλώσσης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ὡς ἄριστος παιδαγωγός, διὰ τῆς ἐμπειρίας
καὶ ἱκανότητός του καὶ διὰ τῆς ἀόκνου καὶ συντόνου ἐπιμελείας του συνέτεινε τὰ
μέγιστα πρὸς τὴν ἐπίδοσιν τῶν ὑπὸ τὴν ἐπίσκεψιν αὐτοῡ μαθητῶν» και ζήτησαν να
μη μετατεθεί, «ἵνα μὴ λάβωσιν ἀπασχολίαν οἱ δυστυχεῑς παῑδες ἡμῶν, καὶ μετασταθῶσι
πάλιν εἰς ἀκάνθας καὶ τριβόλους, ὅτι ἔλαβον τὴν ἀγαθὴν τύχην νὰ βαδίζωσι τὴν εὐθεῑαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ὁδόν, γυμναζόμενοι οὐ μόνο τὴν ἐπίδοσιν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τῆς παιδείας των, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐταξίαν καὶ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κοσμιότητα τῆς διαγωγῆς των». Το έγγραφο
υπογραφόταν από μισή εκατοντάδα Αστακιώτες (23.01.1844)<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn10" name="_ftnref10" style="mso-footnote-id: ftn10;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[10]</span></span></span></span></a>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Η Αλληλοδιδακτική Μέθοδος, η οποία
βασιζόταν στη στενή συνεργασία δασκάλου και πρωτόσχολων, είχε διάφορα
μειονεκτήματα (μηχανιστικός τρόπος διδασκαλίας, αποστήθιση της ύλης και άκρα
πειθαρχία και αυστηρότητα των ποινών), και γι’ αυτό, όταν εισήχθη στην Ελλάδα,
είχε αρχίσει να εγκαταλείπεται από τους υποστηρικτές της στην Ευρώπη (1834). Παρά
ταύτα, η διδακτική αυτή μέθοδος επιβλήθηκε τελικά στη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ελλάδα κι αυτό πρέπει να αποδοθεί στο ότι
ήταν ολιγοδάπανη και κατάλληλη <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για τη μόρφωση
των παιδιών στους (κατά κανόνα) φτωχούς δήμους της χώρας. Σοβαρό πρόβλημα αποτελούσε
και το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο των δασκάλων<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn11" name="_ftnref11" style="mso-footnote-id: ftn11;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[11]</span></span></span></span></a>,
αν και ο Ζανάτος φαίνεται ότι ήταν καταρτισμένος και αποδοτικός δάσκαλος. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Πέραν της ύπαρξης ιδιοσυντηρήτων
κοινοδιδασκάλων, η οποία επέφερε μείωση των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου
(αναφορά του δασκάλου από<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>09.11.1843),
σοβαρό πρόβλημα δημιουργούσε η έλλειψη βιβλίων και υλικού, αλλά και η καθυστέρηση
της μισθοδοσίας του δασκάλου. Το Νοέμβριο του 1843, δηλαδή μετά από 18-19 μήνες
λειτουργίας του Σχολείου, ο Δήμος όφειλε στο Ζανάτο ήδη 250 δραχμές, ποσό που
ισοδυναμούσε με τους μισθούς πέντε μηνών<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn12" name="_ftnref12" style="mso-footnote-id: ftn12;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[12]</span></span></span></span></a>.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Στο μεταξύ ο Ζανάτος, δυσαρεστημένος με
όλα αυτά τα προβλήματα, είχε ζητήσει από το Υπουργείο στις 25 Μαΐου 1844
μετάθεση για το Αιτωλικό. Στο έγγραφο χαρακτήριζε ως άδικη την αναφορά του Γ.
Μαγγίνα εναντίον του, σημειώνοντας «ὅτι ὁ κύριος δήμαρχος ἔπραξε τοῦτο
παρακινηθεὶς ἀπὸ πρᾶξιν τινὰ γενομένην μὲν ὑπ’ ἐμοῦ ἀθώως <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(δηλ. χωρίς πρόθεση) ὡς ἀγνοοῦντος τὰς πολιτικὰς
διενέξεις αὐτῶν, ἐκληφθεῖσαν δὲ ὑπ’ αὐτοῦ ὡς μεροληπτικήν»<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn13" name="_ftnref13" style="mso-footnote-id: ftn13;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[13]</span></span></span></span></a>.
Η ενέργεια αυτή πρέπει να ήταν η συμμετοχή του Ζανάτου και του σχολείου στην
πανηγυρική υποδοχή των εθνικών πληρεξουσίων Ν. Τσέλιου και Θ. Γρίβα, οι οποίοι
ήταν πολιτικοί αντίπαλοι του δημάρχου Γ. Μαγγίνα και του αδελφού του Τάτση
Μαγγίνα, αργότερα Υπουργού και Γερουσιαστή<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn14" name="_ftnref14" style="mso-footnote-id: ftn14;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[14]</span></span></span></span></a>.
Η αθέτηση των υποχρεώσεων του Δήμου απέναντι στο δάσκαλο και τους μαθητές του
πρέπει να αποδοθεί στην ψύχρανση των σχέσεων δημάρχου και δασκάλου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Σε νέο έγγραφό του προς το Υπουργείο
(02.12.1844) ο Ζανάτος διεκτραγωδούσε την έσχατη πενία του, καθώς το χρέος του
Δήμου είχε ανέλθει ήδη σε 619 δραχμές, ποσό που υπερέβαινε τους 12 μισθούς!
Συγχρόνως ανέφερε ελλείψεις σε υλικά και βιβλία: «Χαρτοπίνακες τῆς ἀναγνώσεως,
χαρτοπίνακες τῆς ἀριθμητικῆς, μαυροπίνακες, εὐαγγέλια πρὸς ἀνάγνωσιν τῶν
φοιτώντων, προσευχητάρια, Ἱεραὶ Ἱστορίαι, Ἑλληνικαὶ Ἱστορίαι (συνόψεις),
Γεωγραφίαι Πολιτικαί». Το χειρότερο πρόβλημα ήταν η ετοιμόρροπη στέγη και η
έλλειψη παραθύρων και θυρών. Έτσι μαθητές και δάσκαλος κινδύνευαν από πτώσεις
αντικειμένων και υπέφεραν από το κρύο και τον αέρα, ενώ άγνωστα πρόσωπα έμπαιναν
ανενόχλητα στο κτίριο και προκαλούσαν ακαθαρσίες. Χωρίς περιστροφές ο Ζανάτος
απέδιδε την οικτρή κατάσταση του σχολείου και τη δική του φτώχεια στη δημοτική
αρχή<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn15" name="_ftnref15" style="mso-footnote-id: ftn15;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[15]</span></span></span></span></a>.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Μια εβδομάδα αργότερα (09.12.1844) ο
Ζανάτος επανήλθε με έγγραφό του προς το Υπουργείο στα ζητήματα της οφειλής της
δημαρχίας προς αυτόν και των ελλείψεων του σχολείου, ωστόσο κοντά σ’ αυτά έθιξε
και ένα νέο σοβαρό πρόβλημα, τη μακρά απουσία των μαθητών από το σχολείο,
εξαιτίας της συμμετοχής τους στις εργασίες του θερισμού και της συλλογής
βαλανιδοκικιδίων. Ο δάσκαλος έγραφε επί λέξει: «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">ἅπαντες οἱ ἐνταῡθα τῆς κωμοπόλεως κάτοικοι μηδενὸς ἐξαιρουμένου κατὰ τὰ
τέλη ἑκάστου Μαΐου συμπεριλαμβάνοντες προσέτι καὶ τοὺς υἱούς των εἰς τὸ θέρος τῶν
ἐσπαρμένων ἀγρῶν των, τὸ ὁποῖον ἐπικρατεῑ ἄχρι τέλους τοῡ Αὐγούστου, καθ’ ὃν
καιρὸν ἄρχεται καὶ ἡ συνάθροισις τῶν βελανοκικιδίων, καὶ ἐπικρατεῑ αὕτη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ἄχρι τέλους<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>τοῡ Νοεμβρίου, ὥστε ἡ σχολὴ αὕτη μένει χηρεύουσα ἀπὸ Μάϊον μέχρι τέλους
Νοεμβρίου μὲ μόνον μαθητὰς δέκα-δώδεκα τοὺς πλέον ἐλάσσονας. Τὸ Σ. Ὑπουργεῑον
δύναται ὅμως νὰ ἐννοήσῃ ὁποίαν πρόοδον λαμβάνουσιν οἱ τοιοῦτοι μαθηταὶ ὅταν ἐλλείπωσιν
ἓξ ἢ ἑπτὰ μῆνας ἐκ τοῡ σχολείου</i>»<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn16" name="_ftnref16" style="mso-footnote-id: ftn16;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[16]</span></span></span></span></a>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Με νέα αναφορά του (06.01.1845) ο
Ζανάτος υπογράμμιζε ότι εξαιτίας της φοβερής ανέχειας είχε έλθει στα πρόθυρα
της αυτοκτονίας και ζητούσε από το Υπουργείο να παρέμβει, ώστε η δημαρχία να
εξοφλήσει το χρέος, για να μπορέσει να συντηρήσει την 7μελή οικογένειά του και
να εξοφλήσει τις οφειλές του σε «ὀψώνια», άλλως υπήρχε κίνδυνος να συρθεί στα
δικαστήρια και να τρωθεί η αξιοπρέπειά του. Τέλος ζητούσε μετάθεση στο
Αιτωλικό, «ὅπου καὶ τὸ σχολεῖον … εἶναι τελειότερον καὶ οἱ κάτοικοι … εὐαγωγότεροι
καὶ πλέον φιλόμουσοι»<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn17" name="_ftnref17" style="mso-footnote-id: ftn17;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[17]</span></span></span></span></a>.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Η επόμενη από 03.02.1845 αναφορά του επανερχόταν
στις ελλείψεις βιβλίων (λ. χ. Πεντατεύχων και Οκτωήχων) και υλικών και στις κατασκευαστικές
αδυναμίες του κτιρίου, οι οποίες αποτελούσαν πηγή κινδύνων για την υγεία του
δασκάλου και των μαθητών, σημειώνοντας επί λέξει: «…ἡ σχολὴ αὕτη δὲν ἔχει τ’ ἀνάλογα
παράθυρα καὶ θύρας, δι’ ὧν εἰσερχόμενος ὁ ἀὴρ μᾱς παρεμποδίζει τὰς ἐργασίας
μας. Ὡσαύτως ἡ στέγη αὐτῆς ὑπάρχει πάνυ σεσαθρωμένη, δι’ ἧς εἰσερχομένη ἅπασα ἡ
βροχὴ μᾱς παρεμποδίζει ἐπίσης τῆς ὑπηρεσίας μας. Ἑπομένως ἄνω τοῡ βάθρου ὑπάρχει
μία θυρὶς ἄνευ κερατίων … καὶ ἐντεῡθεν ἀποκτῶ καθ’ ἑκάστην πούντας (ἀσθενείας).
[…] καθ’ ἑκάστην πίπτουσιν ἐκ τῆς σεσαθρωμένης ταύτης τῆς σχολῆς σκέπης
κέραμοι, καὶ κατ’ αὐτὰς μάλιστα εὑρισκόμενος εἰς τὸ μέσον τῆς σχολῆς ἐνασχολούμενος
τὴν ὑπηρεσίαν μου ἔπεσαν δύο κέραμοι, ἡ μὲν μία ἐπὶ τῶν νώτων μου, δ’ ἑτέρα εἴς
τινα μαθητὴν κτυπήσασα αὐτὸν εἰς τὴν κεφαλήν»<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn18" name="_ftnref18" style="mso-footnote-id: ftn18;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[18]</span></span></span></span></a>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Τα ανωτέρω παρατιθέμενα κείμενα
αποτελούν σημαντική πηγή πληροφοριών όχι μόνο για τις απαρχές λειτουργίας της
θεμελιώδους εκπαίδευσης, αλλά και για την ιστορία της παιδικής ηλικίας και της
νεότητας στον Αστακό. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Επί τέλους στις 02.03.1845 η Διοίκηση
Ακαρνανίας αποφάσισε να κινηθεί και με έγγραφό της ενημέρωσε το Υπουργείο «ὅτι
εἶναι ἀδύνατος ἡ θεραπεία τοῡ κακοῡ πρὶν τελειώσουν αἱ διαταχθεῖσαι
δημαιρεσίαι, διότι ὁ Δήμαρχος τοῡ Δήμου Ἀστακοῦ ἐκκενώσας διὰ τῶν καταχρήσεών
του τὸ Δημοτικὸν Ταμεῖον κατηγορεῑται καὶ δι’ αὐτὰς καὶ δι’ ἄλλας πολλάς, διὰ τὰς
ὁποίας τὸ ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν Ὑπουργεῖον ζητοῦν τὴν ἀπολογίαν του διέταξε διὰ τῆς
ὑπ’ ἀριθ. 1534 διαταγῆς του καὶ τὴν τρίμηνον παῡσιν αὐτοῡ»<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn19" name="_ftnref19" style="mso-footnote-id: ftn19;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[19]</span></span></span></span></a>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο κίνδυνος διακοπής της λειτουργίας του
Δημοτικού Σχολείου Αστακού παρακίνησε τα γειτονικά χωριά του Δήμου Δραγαμέστο
και Βασιλόπουλο να συστήσουν ενιαίο σχολείο στο Δραγαμέστο. Η πρωτοβουλία αυτή κοινοποιήθηκε
στο Υπουργείο από τους βουλευτές Θ. Γρίβα και Ν. Μαυρομμάτη με την ακόλουθη
αιτιολογία (20. 03.1845): «Ὁ Δήμαρχος Ἀστακοῡ ἐγκαταλείψας τὴν Διεύθυνσιν τοῦ
Δημοτικοῦ Ἀλληλοδιδακτικοῦ Σχολείου Ἀστακοῦ, μὴ εὐκολύνας τὸν δημοδιδάσκαλον εἰς
τὰς πληρωμὰς τῶν μισθοδοσιῶν του, οἱ δὲ κάτοικοι τῶν χωρίων Δραγαμέστου καὶ
Βασιλοπούλου τοῦ αὐτοῦ δήμου, μὴ ὑποφέροντες νὰ βλέπωσι τὰ τέκνα των
περιφερόμενα, κινούμενοι ἀπὸ τὸ πρὸς τὴν παιδείαν αἴσθημα συνεφώνησαν νὰ συστήσωσι
Σχολεῖον, εὑρόντες τὸ ἀπαιτούμενον διδάσκαλον πρὸς ἐκπαίδευσιν αὐτῶν». Τα απαραίτητα
βιβλία χορηγήθηκαν δωρεάν με απόφαση του Ι. Π. Κοκκώνη<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn20" name="_ftnref20" style="mso-footnote-id: ftn20;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[20]</span></span></span></span></a>.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Στην τελευταία του αναφορά ο δάσκαλος
ζήτησε με έμφαση την μετάθεσή του, εστιάζοντας στο οικογενειακό του δράμα: «Ὁ
τόπος οὗτος εἶναι ἑλώδης, καὶ καθὸ ἑλώδης ὑποφέρω συχνῶς περιοδικοὺς πυρετούς, ὅπου
κατ’ αὐτοὺς ἤμεθα ἐγὼ καὶ ἡ σύζυγός μου κλινήρεις, ὑπαρχούσης ἔτι τῆς συζύγου
μου εἰς τὴν κλίνην. Τὸ μέγιστον πάντων δυστύχημα, Σ. Ὑπουργεῑον, εἰς ἐμὲ εἶναι,
ὅπου ὁ υἱός μου ἕνεκα τοῡ ἑλώδους τούτου τόπου ἀσθενήσας βαρέως ἐπλήρωσε κατ’ αὐτὸν
τὸ χρέος του ἀποθανών· ὅπου καὶ ἡ σύζυγός μου, ἂν δὲν λάβῃ τὸ Σ. Ὑπουργεῑον ἐπιείκειαν
περὶ τούτων ὅλων καὶ δὲν μὲ μεταθέσῃ, δὲν εἶναι κανὲν δύσκολον ν’ ἀπολέσω καὶ
ταύτην. Ταῡτα εἰσὶ τὰ αἴτια, Σ. Ὑπουργεῑον, τὰ ὁποῑα μ’ ἀναγκάζουσι νὰ ζητῶ
μετάθεσιν καὶ οὐδὲν ἄλλο, διότι τὰ χρέη μου, ὅταν τὰ ἐκτελῶ ἐπιμελῶς καὶ ἀόκνως,
ἀγαπῶμαι παρ’ ὅλων τῶν κατοίκων, ὅπου καὶ ἐνταῡθα χαίρω τὴν εὔνοιάν των μηδενὸς
ἐξαιρουμένου»<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn21" name="_ftnref21" style="mso-footnote-id: ftn21;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[21]</span></span></span></span></a>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Έτσι λοιπόν το φθινόπωρο του 1844 ένας από
τους γιους του δασκάλου είχε πεθάνει από την ελονοσία, και η υγεία της συζύγου
του που ασθενούσε ήδη ήταν σε κίνδυνο, αν δε γινόταν δεκτή η αίτηση του Ζανάτου
για μετάθεση.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο αγωνιώδης αγώνας του Ζανάτου δικαιώθηκε
τρεις ημέρες αργότερα, στις 10. 09.1845, όταν με υπουργική απόφαση μετατέθηκε
στο δήμο Αποδοτίων. Η θέση στον Αστακό δεν προβλεπόταν να καλυφθεί, αν
προηγουμένως ο Δήμος δεν επισκεύαζε το κτίριο, δεν εξασφάλιζε την προμήθεια του
απαραίτητου υλικού και δεν ενέγραφε στον προϋπολογισμό την αναγκαία δαπάνη για
τη μισθοδοσία του δασκάλου<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn22" name="_ftnref22" style="mso-footnote-id: ftn22;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[22]</span></span></span></span></a>.
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Στις αρχές του 1846 τις τύχες του Δήμου
ανέλαβε ο δήμαρχος Ν. Τσέλιος. Ωστόσο τα προβλήματα του σχολείου εξακολούθησαν
να υπάρχουν, ενώ η θέση του δασκάλου έμενε κενή. Στις 22.06.1846 η Νομαρχία
Αιτωλοακαρνανίας ενημέρωσε το Υπουργείο ότι «ἡ δημοτικὴ ἀρχὴ κατέβαλε τὴν ἀναγκαίαν
ἐπιμέλειαν, καὶ ὡς μᾶς βεβαιοῖ τὸ διδακτήριον ἐπεσκευάσθη, πρὸς δὲ τούτοις ὁ Δῆμος
ἐπαρκεῖ εἰς τὴν πληρωμὴν ὁλοκλήρου τῆς μισθοδοσίας τοῦ δημοδιδασκάλου καὶ εἰς τὴν
προμήθειαν τῶν ἀναγκαίων βιβλίων, καὶ ἐπὶ τούτῳ ἐψηφίσθη εἰς τὸν προϋπολογισμόν
του ἡ ἀναγκαία δαπάνη» και παρακαλούσε το Υπουργείο «νὰ διατάξῃ τὸν διορισμὸν ἑνὸς
δημοδιδασκάλου, διότι εἶναι ἄδικον νὰ μὴν ὑπάρχῃ οὔτε ἓν Δημοτικὸν Σχολεῖον εἰς
Δῆμον Β΄ τάξεως, ἔχοντα πληθυσμὸν 4.200 ψυχῶν, ἐκ τῶν ὁποίων ἠμποροῡν νὰ
γείνωσι 70 μαθηταί»<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn23" name="_ftnref23" style="mso-footnote-id: ftn23;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[23]</span></span></span></span></a>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Στις 29.09.1846 ο δήμαρχος Αστακού
υπέβαλε προς τη Νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας αίτημα να καλυφθεί η χηρεύουσα θέση του
δασκάλου με το επιχείρημα ότι «ἡ μικρὰ νεολαία» είχε περιέλθει σε κατάσταση
ηθικής και πνευματικής παραλυσίας, με συνέπεια να αυξάνονται με το πέρασμα του
χρόνου τα παράπονα των Αστακιωτών<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn24" name="_ftnref24" style="mso-footnote-id: ftn24;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[24]</span></span></span></span></a>.
Η Νομαρχία διαβίβασε στις 05.10.1846 το έγγραφο στο Υπουργείο, υποστηρίζοντας
το σχετικό αίτημα<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn25" name="_ftnref25" style="mso-footnote-id: ftn25;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[25]</span></span></span></span></a>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Στις 12.03.1847 ο Έπαρχος Βονίτσης
ζήτησε από το Υπουργείο να εγκρίνει τον ορισμό των Γεωργίου Δασκαλάκη,
Βασιλείου Πέτα και του ιερομονάχου Γρηγορίου, θεωρούμενων ως αρκετά «φιλομούσων»,
δηλ. εγγραμμάτων, κατά τις διαβεβαιώσεις του δημάρχου, στην 3μελή επιτροπή, η
οποία θα διενεργούσε τις χειμερινές εξετάσεις των μαθητών<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn26" name="_ftnref26" style="mso-footnote-id: ftn26;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[26]</span></span></span></span></a>.
Στις 17.04.1847 ο Υπουργός Γ. Γλαράκης ενέκρινε το αίτημα και ζήτησε υποβληθούν
έγκαιρα τα αποτελέσματα των εξετάσεων στο Υπουργείο μαζί με δείγματα
καλλιγραφίας των μαθητών<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn27" name="_ftnref27" style="mso-footnote-id: ftn27;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[27]</span></span></span></span></a>.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Τελικά στη διάρκεια του σχολ. έτους
1846/1847 μετατέθηκε στο Δημοτικό Αστακού ο δάσκαλος Δενδραμής. Ο Δενδραμής
είχε υπηρετήσει στο δήμο Οινιάδος (Κατοχής) από 01.01.1845 μέχρι 31.10.1846,
αλλά η μισθοδοσία του υπήρξε προβληματική. Για να εξαργυρώσει δύο εντάλματα
πληρωμής από το Δήμο αυτό αναγκάστηκε να δεχθεί<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>έκπτωση 25% και 40% αντίστοιχα από το Ταμείο Βονίτσης. Για το λόγο αυτό
είχε ζητήσει μετάθεση στο δήμο Αστακού, όπου δοκίμασε χειρότερη ταλαιπωρία.
Έτσι στις 18.10.1847 υπέβαλε αίτησε μετάθεσης από τον Αστακό, όπου είχε υπηρετήσει
επί ένα έτος<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn28" name="_ftnref28" style="mso-footnote-id: ftn28;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[28]</span></span></span></span></a>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Διάδοχός του στο δήμο Αστακού υπήρξε ο
δημοδιδάσκαλος γ΄ τάξεως Κων/νος Βλάχος. Διορίστηκε στις 20.01.1848 με μισθό 50
δραχμών και ετήσιες αμοιβές 720 δραχμών. Με το διοριστήριο διατασσόταν να
μεταβεί στη υπηρεσιακή του θέση, αφού ορκιστεί προηγουμένως ενώπιον του Επάρχου
Βονίτσης<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn29" name="_ftnref29" style="mso-footnote-id: ftn29;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[29]</span></span></span></span></a>.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Αυτές λοιπόν ήταν οι περιπετειώδεις
απαρχές της δημοτικής εκπαίδευσης στον Αστακό και οι πρώτοι δάσκαλοι του
Δημοτικού Σχολείου. Θ’ άξιζε στο πλαίσιο αυτό να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στη
σταδιοδρομία του πρώτου δημοδιδάσκαλου Αστακού Δ. Ζανάτου, για τον οποίο
διαθέτουμε αρκετές πληροφορίες. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΑΝΑΤΟΣ</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο Δ. Ζανάτος υπηρετούσε στον Πλάτανο
Ναυπακτίας (Δήμος Προσχίου), προτού μετατεθεί στον Αστακό. Μοιραία για το
επαγγελματικό του μέλλον υπήρξε η μνήστευσή του με την κόρη του Θύμιου
Κουκοθύμιου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πιθανότατα γι’ αυτό το λόγο
ο δήμαρχος, που ως τότε διατηρούσε μαζί του στενή φιλία, στράφηκε εναντίον του
με την κατηγορία για ακαταλληλότητα και αμέλεια κατά την άσκηση των καθηκόντων
του. Η κατηγορία εξετάστηκε από τριμελή εξεταστική επιτροπή. Στην απολογία του
προς στη Γραμματεία της Δημ. Εκπαιδεύσεως (15.07.1842) ο δάσκαλος εστίασε στα
βαθύτερα αίτια των κατηγοριών, επικαλούμενος την έκφραση ευγνωμοσύνης των
Προσχιέων προς το πρόσωπό του ως τεκμήριο αθωότητας<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn30" name="_ftnref30" style="mso-footnote-id: ftn30;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[30]</span></span></span></span></a>.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο Ζανάτος ήταν ικανός εκπαιδευτικός και
προσέφερε σημαντικό έργο στον Αστακό, ωστόσο δοκίμασε πολλές πίκρες,
απογοητεύσεις και ταπεινώσεις, προτού μετατεθεί στο Αιτωλικό (βλ. παραπάνω).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αργότερα απασχόλησε μερικές φορές τις στήλες
του επαρχιακού και του αθηναϊκού Τύπου. Το Νοέμβριο του 1859 ο Ζανάτος
μετατέθηκε από τη Ναύπακτο στο Αγρίνιο και συγχρόνως προήχθη από επαρχιακό σε
νομαρχιακό δημοδιδάσκαλο<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn31" name="_ftnref31" style="mso-footnote-id: ftn31;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[31]</span></span></span></span></a>.
Ωστόσο τρία χρόνια αργότερα (1862) μετατέθηκε δυσμενώς στο Αιτωλικό, αντικατασταθείς
από τον τριτοβάθμιο Β. Ανδρεόπουλο, τον σκωπτικά επιλεγόμενο Καλταμπάνη, ο
οποίος αν και είχε απολυθεί από την υπηρεσία για ανάρμοστη συμπεριφορά,
αναβαθμίστηκε και ανταμείφθηκε κατά κάποιο τρόπο γι’ αυτή! Με την ευκαιρία αυτή
ανταποκριτής της εφημερίδας ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ έπλεξε το εγκώμιο του δημοφιλούς
Δ. Ζανάτου, ο οποίος στη μακρά και δόκιμη θητεία του είχε προκαλέσει παντού,
όπου είχε υπηρετήσει, ευμενέστατη εντύπωση, επειδή ενδιαφερόταν όχι μόνο για
τις επιδόσεις αλλά και για την ηθική πρόοδο των μαθητών του. Ο ανταποκριτής υπογράμμιζε
τη δυσαρέσκεια του κοινού για την απομάκρυνση του Ζανάτου από το Αγρίνιο και ζητούσε
από τον υπουργό να επανορθώσει<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn32" name="_ftnref32" style="mso-footnote-id: ftn32;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[32]</span></span></span></span></a>.
Στις 03.09.1862 δημοσιεύτηκε στην εφημ. ΕΘΝΟΦΥΛΑΞ επιστολή του Δ. Μ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για τα προσόντα των δύο δασκάλων. Ο Β. Ανδρεόπουλος
σύμφωνα με αυτή αποφοίτησε από το Βασιλικό Διδασκαλείο ως δευτεροβάθμιος
δημοδιδάσκαλος και διορίστηκε στο ομοιόβαθμο σχολείο του δήμου Ποτιδανείας,
όπου προσέφερε αξιόλογο έργο. Το 1860, μετά από επιτυχείς εξετάσεις, προήχθη σε
πρωτοβάθμιο δημοδιδάσκαλο, για να διοριστεί το 1861 στο ομοιόβαθμο σχολείο της
Μονεμβασίας στην επαρχία Λιμηράς Επιδαύρου και στη συνέχεια στην Τριχωνίδα.
Αντίθετα, κατά τον επιστολογράφο, ο Δ. Ζανάτος αποφοίτησε ως τριτοβάθμιος από
το Διδασκαλείο (1840), ενώ ακόμη «καὶ οἱ τὰ τοῦ παντοπώλου γράμματα
γιγνώσκοντες» αποφοιτούσαν δευτεροβάθμιοι, και στα γηρατειά του έγινε
πρωτοβάθμιος, όχι όμως με εξετάσεις<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn33" name="_ftnref33" style="mso-footnote-id: ftn33;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[33]</span></span></span></span></a>.
Μία άλλη, εξίσου με την προηγούμενη κακεντρεχής επιστολή, χαρακτήριζε τη
συνηγορία υπέρ του Ζανάτου ως εμετική, χωρίς όμως πειστικά επιχειρήματα<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn34" name="_ftnref34" style="mso-footnote-id: ftn34;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[34]</span></span></span></span></a>.
Στις κατηγορίες ο θιγόμενος Δ. Ζανάτος απάντησε με μία δηκτική <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>επιστολή. Με αυτή δεν αμφισβητεί το βαθμό της αποφοίτησής
του, ωστόσο θεωρεί ως τεκμήρια της αξίας του τόσο το γεγονός ότι έλαβε το
δίπλωμα από τον αυστηρό και πολυόμματο διευθυντή του Β. Διδασκαλείου Κοκκίνη
και από απαιτητικούς καθηγητές όπως ο Χρυσοβέργης, όσο και το ότι οι μαθητές
του σημείωσαν καλές επιδόσεις στις θεσμοθετημένες ενιαύσιες εξετάσεις ενώπιον της
ειδικής επιτροπής. Επικουρικά ο Ζανάτος αναφέρει ότι κατά μέσο όρο ότι οι κατ’
έτος απολυόμενοι μαθητές του ανέρχονταν σε είκοσι (20) άτομα. Αντίθετα για τον
Ανδρεόπουλο επισημαίνει ότι διορίστηκε το έτος 1857 στο Παλαιοξάριον της
Ποτιδανείας, απ’ όπου κυνηγήθηκε από τους κατοίκους. Στη νέα του θέση, στη Μονεμβασία,
έμεινε μέχρι το μήνα Μάρτιο (του 1859), οπότε και απολύθηκε από την υπηρεσία
για πράξη ασύμβατη με την ιδιότητά του. Από το Μάρτιο μέχρι τον Ιούλιο του ίδιου
έτους είχε τοποθετηθεί με πολιτικό μέσο στο Αγρίνιο, αλλά διέμενε στην Αθήνα,
όπου και φιλοξενήθηκε από το «συνήγορό» του Δ. Μ. στο ξενοδοχείο του Βαρνάβα.
Εκεί μια μέρα καταβρόχθισε, κατά το Ζανάτο, «πέντε ακεραίας μερίδας φασόλια!». Ο
επιστολογράφος του καταλογίζει αμάθεια, αφού στο πρακτικό παραλαβής του υλικού
του Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου έγραψε «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">ἐργαλεῑα
ἰχνογραφίας</i>» και «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">μία εἰκόνα τοῡ
Σωτήρους!». </i>Αν και ο Ανδρεόπουλος ήταν ανεψιός του Χρ. Μαυρομμάτη και του Γεροζαχαρή,
δε μπόρεσε να επωφεληθεί από τις πλούσιες βιβλιοθήκες τους, για να μάθει
στοιχειωδώς ορθογραφία<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn35" name="_ftnref35" style="mso-footnote-id: ftn35;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[35]</span></span></span></span></a>.
Ο Δ. Ζανάτος παρέμεινε εν δράσει τουλάχιστον μέχρι το 1872, οπότε αναφέρεται ο
τελευταίος, ίσως, διορισμός του<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn36" name="_ftnref36" style="mso-footnote-id: ftn36;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[36]</span></span></span></span></a>.
Προφανώς είχε απολυθεί προηγουμένως από την υπηρεσία.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Συνολικά μπορούμε ότι ο Δ. Ζανάτος ήταν
συγκροτημένος και καλός δάσκαλος και ότι γι’ αυτό και ανήκε στις εξαιρέσεις, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>καθώς το μορφωτικό και ηθικό επίπεδο του
διδακτικού προσωπικού των Δημοτικών ήταν χαμηλό. Αυτό εναρμονιζόταν με τη
γενική εικόνα της δημοτικής εκπαίδευσης την οποία ο Μ. Βρατσάνος, δύο χρόνια
αργότερα (1874), παρουσίαζε ως εξής: «Τὰ σχολεῖα ἡμῶν ἐν πολλοῖς χωρίοις εἶνε οἱ
ἀχυρῶνες τῶν δημάρχων, βιβλία ἀναγνωστικὰ τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ Ὀκτώηχος,
διδάσκαλοι ἐκτὸς εὐαρίθμων ἐξαιρέσεων οἱ ὑπηρέται τῶν δημάρχων, τῶν βουλευτῶν
καὶ τῶν ὑπουργῶν, οἵτινες ὑπ’ ἀφιλοτίμων καὶ ἀχρείων ἐπιτροπῶν προεχειρίσθησαν ἄνευ
μαθήσεως, ἄνευ ἀγωγῆς εἰς τὸ μέγα καὶ ὑψηλὸν τῆς διδασκαλίας ἔργον»<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftn37" name="_ftnref37" style="mso-footnote-id: ftn37;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[37]</span></span></span></span></a>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div style="mso-element: footnote-list;">
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<div id="ftn1" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref1" name="_ftn1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[1]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ.
ΙΒ΄ (1975), σ. 582.</span></div>
</div>
<div id="ftn2" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref2" name="_ftn2" style="mso-footnote-id: ftn2;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[2]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> Τα σχετικά έγγραφα δημοσιεύτηκαν
στη διεύθυνση <a href="http://www.astakos-news.gr/2015/06/1829.html">http://www.astakos-news.gr/2015/06/1829.html</a>
από το Ν. Μήτση.</span></div>
</div>
<div id="ftn3" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref3" name="_ftn3" style="mso-footnote-id: ftn3;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[3]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 007-008.
</span></div>
</div>
<div id="ftn4" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref4" name="_ftn4" style="mso-footnote-id: ftn4;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[4]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 009-010.
</span></div>
</div>
<div id="ftn5" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref5" name="_ftn5" style="mso-footnote-id: ftn5;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[5]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ιστορία του Νέου Ελληνισμού</i>, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2004, τ. 2,
σσ. 76-79.</span></div>
</div>
<div id="ftn6" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref6" name="_ftn6" style="mso-footnote-id: ftn6;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[6]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> Επρόκειτο για σχολείο μέσης
εκπαίδευσης. Για τις διάφορες ονομασίες των σχολείων αυτής της βαθμίδας στη
διάρκεια της Τουρκοκρατίας, βλ. Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, …. ό. π., τ. 2,
σσ. 81-83.</span></div>
</div>
<div id="ftn7" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref7" name="_ftn7" style="mso-footnote-id: ftn7;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[7]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">
ΓΑΚ, Αρχείον Μοναστηριακών, Φ. 172, αρ. εγγρ. 006 και διάφορα άλλα έγγραφα.</span></div>
</div>
<div id="ftn8" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref8" name="_ftn8" style="mso-footnote-id: ftn8;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[8]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 018-024.
</span></div>
</div>
<div id="ftn9" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref9" name="_ftn9" style="mso-footnote-id: ftn9;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[9]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 031-032.</span></div>
</div>
<div id="ftn10" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref10" name="_ftn10" style="mso-footnote-id: ftn10;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[10]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 037-039.</span></div>
</div>
<div id="ftn11" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref11" name="_ftn11" style="mso-footnote-id: ftn11;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[11]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, 4<sup>ος</sup>
τόμος (Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα 2004), σσ. 180-182.</span></div>
</div>
<div id="ftn12" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref12" name="_ftn12" style="mso-footnote-id: ftn12;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[12]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">
ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 026-028.</span></div>
</div>
<div id="ftn13" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref13" name="_ftn13" style="mso-footnote-id: ftn13;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[13]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">
ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 043-044.</span></div>
</div>
<div id="ftn14" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref14" name="_ftn14" style="mso-footnote-id: ftn14;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[14]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΑΙΩΝ, 22 Ἀπριλίου 1844, σ. 2: «Ὁ
Δημοδιδάσκαλος κ. Δ. Τζανέτος, παραλαβὼν τοὺς μαθητὰς τῆς σχολῆς, μετέβη εἰς τὴν
οἰκίαν ταύτην [</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; mso-ansi-language: EN-US;">sc</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif";">.
του Ευσταθίου Μαγγίνα], ὅπου ἐφιλοξενίζοντο οἱ ἐθνικοὶ οὗτοι πληρεξούσιοι.
Ταχθέντες κατὰ τάξεις εἰς δύω κλάσεις οἱ μαθηταὶ ἤρξαντο ᾄδοντες ἐπινίκιον ὕμνον
καὶ εὐχαριστηρίους εὐχὰς ὑπὲρ τοῡ Συντάγματος∙ ἐπὶ τέλους χειροκροτήσαντες ἀνεβόησαν,
Ζήτω ὁ Βασιλεὺς Ὄθων! Ζήτω τὸ Σύνταγμα! Ζήτωσαν οἱ ὑπέρμαχοι τοῡ Ἔθνους μας
Πληρεξούσιοι! καὶ ἔχοντες ἕτοιμον στέφανον ἐκ μύρτων ἐστολισμένον μὲ διάφορα ἄνθη
καὶ ρόδα, ἔθηκαν αὐτὸν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τοῡ ἐνδόξου ἀνδρός, τοῡ γενναίου ὑποστρατήγου
Θ. Γρίβα…». Τα γεγονότα συνέβησαν την επομένη της αφίξεως στο λιμάνι του
Αστακού των εθνικών πληρεξουσίων Ν. Τσέλιου και Θ. Γρίβα με βασιλική
κανονιοφόρο (11 Απριλίου 1844).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
</div>
<div id="ftn15" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref15" name="_ftn15" style="mso-footnote-id: ftn15;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[15]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 047-049.</span></div>
</div>
<div id="ftn16" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref16" name="_ftn16" style="mso-footnote-id: ftn16;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[16]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 051-052.</span></div>
</div>
<div id="ftn17" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref17" name="_ftn17" style="mso-footnote-id: ftn17;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[17]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 060-061.</span></div>
</div>
<div id="ftn18" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref18" name="_ftn18" style="mso-footnote-id: ftn18;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[18]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 062-063.</span></div>
</div>
<div id="ftn19" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref19" name="_ftn19" style="mso-footnote-id: ftn19;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[19]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 067-069.</span></div>
</div>
<div id="ftn20" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref20" name="_ftn20" style="mso-footnote-id: ftn20;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[20]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 072-076.</span></div>
</div>
<div id="ftn21" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref21" name="_ftn21" style="mso-footnote-id: ftn21;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[21]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 080-081.</span></div>
</div>
<div id="ftn22" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref22" name="_ftn22" style="mso-footnote-id: ftn22;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[22]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 082.</span></div>
</div>
<div id="ftn23" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref23" name="_ftn23" style="mso-footnote-id: ftn23;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[23]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1195, αρ. εγγρ. 006.</span></div>
</div>
<div id="ftn24" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref24" name="_ftn24" style="mso-footnote-id: ftn24;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[24]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1195, αρ. εγγρ. 008.</span></div>
</div>
<div id="ftn25" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref25" name="_ftn25" style="mso-footnote-id: ftn25;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[25]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1195, αρ. εγγρ. 007.</span></div>
</div>
<div id="ftn26" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref26" name="_ftn26" style="mso-footnote-id: ftn26;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[26]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1195, αρ. εγγρ. 009.</span></div>
</div>
<div id="ftn27" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref27" name="_ftn27" style="mso-footnote-id: ftn27;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[27]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1195, αρ. εγγρ. 010.</span></div>
</div>
<div id="ftn28" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref28" name="_ftn28" style="mso-footnote-id: ftn28;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[28]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1195, αρ. εγγρ. 011.</span></div>
</div>
<div id="ftn29" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref29" name="_ftn29" style="mso-footnote-id: ftn29;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[29]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1195, αρ. εγγρ. 014-015.</span></div>
</div>
<div id="ftn30" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref30" name="_ftn30" style="mso-footnote-id: ftn30;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[30]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΓΑΚ, Φ. 1194, αρ. εγγρ. 013-016.</span></div>
</div>
<div id="ftn31" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref31" name="_ftn31" style="mso-footnote-id: ftn31;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[31]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, 30 Νοεμβρίου
1859, σ. 2.</span></div>
</div>
<div id="ftn32" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref32" name="_ftn32" style="mso-footnote-id: ftn32;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[32]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, 13 Ιουλίου 1862, σ. 4.</span></div>
</div>
<div id="ftn33" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref33" name="_ftn33" style="mso-footnote-id: ftn33;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[33]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">
ΕΘΝΟΦΥΛΑΞ, 3 Αυγούστου 1862, σ. 4.</span></div>
</div>
<div id="ftn34" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref34" name="_ftn34" style="mso-footnote-id: ftn34;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[34]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, 18 Αυγούστου
1862, σ. 2.</span></div>
</div>
<div id="ftn35" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref35" name="_ftn35" style="mso-footnote-id: ftn35;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[35]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, 25 Αυγούστου 1862, σσ. 3-4.</span></div>
</div>
<div id="ftn36" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref36" name="_ftn36" style="mso-footnote-id: ftn36;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[36]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif";"> ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΣ, 21.08.1872, σ. 4,
στήλη 2.</span></div>
</div>
<div id="ftn37" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7555295176808788325#_ftnref37" name="_ftn37" style="mso-footnote-id: ftn37;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[37]</span></span></span></span></span></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;">
Μ. Βρατσάνος, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τὸ δημοτικὸν σχολεῖον ἐν Ἑλλάδι
καὶ ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ, ἤτοι σκέψεις περὶ τῆς ἐνεστώσης καταστάσεως τῆς Δημοτικῆς
Ἐκπαιδεύσεως καὶ βελτιώσεως αὐτῆς</i>, Ἐκ τοῦ Τυπογραφείου Α. Κτενᾶ, Ἀθήνησι
1874, σ. 12.</span></div>
<div class="MsoFootnoteText">
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-16263203850876889232015-11-07T20:58:00.000+02:002015-11-07T20:58:08.754+02:00Δεν σε αφήνει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span data-offset-key="7e7bq-0-0" data-reactid=".0.1.0.1.0.0.$editor0.0.0.$7e7bq.0:$7e7bq-0-0"><span data-reactid=".0.1.0.1.0.0.$editor0.0.0.$7e7bq.0:$7e7bq-0-0.0">"Απαγορεύεται η αποβίβαση στην Ελλάδα προσώπων που φτάνουν σε ομάδες από ξένη χώρα, εφ'όσον αυτά δεν είναι εφοδιασμένα με θεωρημένα νόμιμα διαβατήρια ή με έγγραφα των σχετικών διαταγμάτων του Υπουργείου Εσωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Περιθλάψεως. Νόμος 2870/1922, Αθήνα, 16/07/1922." Υπογράφουν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο Υπ. Εθνικής Οικονομίας Α. Ρούφος και ο Υπ. Δικαιοσύνης Δ. Γούναρης. Με το νόμο αυτό, παραμονές της Καταστροφής, η Ελλάδα απαγόρευε τη μετακίνηση πληθυσμών από τη Σμύρνη και τη Μικρασία. Λίγους μήνες μετά, ο Ελληνισμός, για πρώτη φορά στην μακραίωνη ιστορία του, συρρικνωνόταν από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Η "Καθημερινή" έκανε λόγο για "αγέλες" και οι εκάστοτε ντόπιοι, λίγοι ευτυχώς, φοβέριζαν τα παιδιά τους με τους "πρόσφηγκες". Οι πνιγμένοι του Αιγαίου δεκάδες και οι σφαγμένοι από τους Τούρκους χιλιάδες. Καμιά παρέλαση, κανένα στεφάνι, κανένα ποίημα μπροστά στα μνημεία των θυμάτων της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Ήταν μια ήττα και έπρεπε να την ξεχάσεις, Έλληνα. Έλα όμως που η Ιστορία δεν σε αφήνει. Ναι, η Ιστορία. Αυτή που σου εξηγεί καλά το ποιος είσαι, καλύτερα από κάθε νόμο με σταθερές, μεταβλητές και τετραγωνικές ρίζες. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span data-offset-key="7e7bq-0-0" data-reactid=".0.1.0.1.0.0.$editor0.0.0.$7e7bq.0:$7e7bq-0-0"><span data-reactid=".0.1.0.1.0.0.$editor0.0.0.$7e7bq.0:$7e7bq-0-0.0"><br /></span></span></div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-71322451308440694572015-04-10T08:45:00.000+03:002015-04-10T08:50:51.144+03:00Φιλολαϊκή παρένθεση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Είναι πασιφανές πλέον ότι η φιλελεύθερη πολιτική επέδρασε καταστρεπτικά για την εκπαίδευση. Οι φιλελεύθεροι πολιτικοί και τα κόμματά τους, άμεσα εξαρτημένοι από την αιχμή του κεφαλαίου που είναι οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι διαχειριστές τους, όταν ανέλαβαν τα ηνία της εξουσίας στις χώρες τους, εφάρμοσαν πολιτικές καταστροφής των κρατικών δομών. Αντιλαμβανόμενοι ότι η μονιμότητα του Δημοσίου αποτελεί σημαντικό δέλεαρ για τα πλήθη των ανέργων, αντί να αναβαθμίσουν τις κρατικές υπηρεσίες και το μονοπώλιό τους, διεύρυναν την αγορά, επιτρέποντας σε ιδιώτες (δηλαδή στους βιομήχανους, τους τραπεζίτες και τους διαχειριστές αυτών) να ιδρύσουν νέες τέτοιες δομές. Για παράδειγμα, αντί να ενισχυθούν οι κρατικές εταιρείες ηλεκτρισμού ή τηλεπικοινωνιών με καίριες παρεμβάσεις, οι φιλελεύθερες κυβερνήσεις έδωσαν άδειες ίδρυσης ιδιωτικών. Έτσι, ενισχύθηκε η αντίληψη της κοινής γνώμης περί "σαθρού Δημοσίου" που τόσο πολύ συμφέρει το ιδιωτικό κεφάλαιο και, αυτόματα, στρατιές νέων συνέρρεαν για μια νέα πρόσληψη στις καινούργιες δομές.</div>
<div style="text-align: justify;">
Με τον τρόπο αυτό, το κεφάλαιο ξεπέρασε μια πολύ μεγάλη κρίση του συστήματος του καπιταλισμού. Δημιουργώντας μάλιστα ολοένα και περισσότερο εξειδικευμένες θέσεις εργασίας και αυξάνοντας τη ζήτηση σε αυτές, έδεσε χειροπόδαρα την Εκπαίδευση, τη μοναδική κρατική δομή που θα μπορούσε να αφυπνίσει τους σύγχρονους πολίτες από την ψευδαίσθηση της ελευθερίας τους. Το Κράτος έθεσε σε πλήρη έλεγχο το σχολικό σύστημα, αναμόρφωσε τα προγράμματα σπουδών σύμφωνα με τις επιταγές της αγοράς. Έτσι, αντί να διαμορφώνονται πολίτες με συνείδηση και γνώση οι οποίοι με τη σειρά τους θα αναμορφώσουν την κοινωνία, το κράτος και την εργασία, παράγονται εργαζόμενοι που ταιριάζουν γάντι στις θέσεις εργασίας του ιδιωτικού κεφαλαίου. Δηλαδή, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι διαχειριστές τους δεν χρειάζεται να εκπαιδεύσουν το προσωπικό που εργάζεται για να τους κάνει πλουσιότερους. Το κάνει δωρεάν το κράτος, εξειδικεύοντάς τους σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην μπορούν να έχουν συμμετοχή στην παραγωγή του όλου προϊόντος, αλλά πλήρη άγνοια για καθετί πέραν του τομέα τους. Με τον τρόπο αυτό δεν θα διεκδικήσουν κάτι που δεν καταλαβαίνουν αλλά θα περιοριστούν σε ό,τι τους παρέχεται από την ηγεσία. Βεβαίως, το κρατικό κεφάλαιο και οι κρατικοί φιλελεύθεροί σύμμαχοί τους φροντίζουν και για το μέλλον τους: δημιουργούν υπερπαραγωγή εξειδικευμένων πτυχιούχων, ώστε να υπάρχει μεγάλη προσφορά εργασίας και, επομένως, μικρότεροι μισθοί. Ταυτόχρονα, κλείνουν τις κάνουλες του Δημοσίου απομυζώντας του κρατικούς πόρους, έτσι ώστε το τελευταίο να εμφανίζεται πάντοτε προβληματικό και η υπερπαραγωγή των πτυχιούχων να παγιδεύεται στη μόνη διέξοδο που της προσφέρει ο ιδιωτικός τομέας. Παράλληλα, το σύστημα συντηρεί τις εντάσσεις μεταξύ των χωρών προκειμένου να διοχετεύει οπλικά συστήματα (που αποτελούν τεράστιες αγορές) αλλά και τις σχέσεις διαφθοράς του με τους πολιτικούς (τις οποίες εκμεταλλεύεται κατά το δοκούν).</div>
<div style="text-align: justify;">
Κάπως έτσι το όλο σύστημα ελέγχει την αγορά, την άμυνα.και την εκπαίδευση. Επειδή όμως ο καπιταλισμός είναι αμείλεικτος, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι διαχειριστές τους λειτουργούν με τη λογική του μεγάλου και του μικρού ψαριού. Κατά καιρούς και, προκειμένου η αλληλοφαγία αυτή να συντελεστεί όπως ακριβώς έχει προσχεδιαστεί, προκαλούνται τεχνητές κρίσεις στην οικονομία: τα κράτη καλούνται να συρρικνώσουν κι άλλο το Δημόσιο, να ξεπουλήσουν κρατικές δομές, να επιτρέψουν τη μείωση των μισθών και την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, να ενισχύσουν το δόλωμα του ανταγωνισμού και να επιτρέψουν τον αλληλοδανεισμό των τραπεζιτών υπογράφοντας μνημόνια συνεργασίας και βάζοντας τους αδύναμους να πληρώνουν το κόστος της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Όταν η διαδικασία αυτη συντελεστεί και το σύστημα κερδίσει άλλον ένα κύκλο ζωής, τότε οι κυβερνώντες θα αποκαταστήσουν τις ταραγμένες σχέσεις (αλληλεξάρτησής) τους με τον λαό, ανοίγοντας ξανά τις κάνουλες του Δημοσίου για να το "μεταρρυθμίσουν", δηλαδή, όχι για να το καταστήσουν πιο αποτελεσματικό, αλλά για να αποκαταστήσουν τις παλιές πελατειακές τους σχέσεις. Αυτή θα είναι η δήθεν φιλολαϊκή παρένθεση.</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-12421977530270560612015-04-06T20:12:00.001+03:002015-04-06T20:14:26.485+03:00Σχολική βία και κεντρικός προγραμματισμός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Θέλω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και να μην αυταπατώμαι. Για μια ακόμη φορά την πάτησα από το σεβαστό μας υπουργείο, αυτή τη φορά ως προς τη σχολική βία. Την περσινή χρονιά την είχα πατήσει με το ζήτημα της αυτοαξιολόγησης. Ενώ, δηλαδή, στο σχολείο είχαμε σχεδιάσει ένα ετήσιο πρόγραμμα αξιολόγησης που περιελάμβανε αναγνωστική ικανότητα, ορθογραφία, μαθηματικά, παραγωγή γραπτού λόγου, σχέσεις με συμμαθητές, ήρθε η αυτοαξιολόγηση του υπουργείου, η οποία για μεγάλο χρονικό διάστημα παρέμενε ένας άγνωστος Χ και τα ανέτρεψε όλα. Το ίδιο και φέτος. Περίμενα -σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου- να επιμορφωθούν οι ορισθέντες συνάδελφοι, να γίνει κατόπιν μια ενδοσχολική και να εκπονήσουμε τα σχέδιο δράσης για τη σχολική βία. Έλα όμως που οι διαδικασίες ξεκίνησαν... το Μάρτη! Δηλαδή, καλά που ξεκίνησαν κιόλας! Τι να σχεδιάσεις τώρα, μου λέτε;</div>
<div style="text-align: justify;">
Τέλος πάντων, δεν την ξαναπατάω. Από φέτος για του χρόνου, το σχολείο θα αποκτήσει προσωπική πολιτική σε πολλά θέματα, θα φροντίσει για την ενημέρωση των γονέων μόνο του καιθα οργανώσει τις δράσεις του μεθοδευμένα και στοχευμένα. Με σκόρπια βιντεάκια από το YouTube, θεατρικά δρώμενα και ποιηματάκια δεν κάνεις
δράσεις εναντίον της σχολικής βίας. Ξέρεις τι τμήματα έχεις, ξέρεις τα
παιδιά, ξέρεις τις οικογένειές τους. Κάθεσαι κάτω και φτιάχνεις ένα
πρόγραμμα παρέμβασης διετίας μέσα στα πλαίσια της πολιτικής του σχολείου
και το διαμορφώνεις συνεχώς ανάλογα με τις
αποδόσεις του. Απλά.</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-18596454155063227402014-05-28T23:32:00.004+03:002014-05-28T23:38:09.391+03:00Τη Θράκη!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-2QenqyjAaYs/U4ZHJfmXtaI/AAAAAAAABQs/xbXQ0AZu67g/s1600/thraki.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-2QenqyjAaYs/U4ZHJfmXtaI/AAAAAAAABQs/xbXQ0AZu67g/s1600/thraki.jpg" height="193" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Αναμφισβήτητα το μήνυμα των ευρωεκλογών είναι το ποσοστό του μειονοτικού κόμματος της Θράκης. Ανοίγει με τον τρόπο αυτό δρόμος για την ανάδειξη και άλλων αντίστοιχων πολιτικών δυνάμεων, π.χ. αλβανικό κόμμα στην Ήπειρο, κλπ </div>
<div style="text-align: justify;">
Το λέω και θα το ξαναπώ: Το σχέδιο της Τουρκίας είναι η τουρκοποίηση της Μειονότητας, μέσω του προσεταιρισμού των Πομάκων και των Αθίγγανων. Ο νεοθωμανισμός απαιτεί συνεχώς από την Ελλάδα τον σεβασμό των μουσουλμάνων της Θράκης και στα επόμενα χρόνια θα προσπαθήσει την αλά Κριμαία και Κόσοβο προσάρτηση: πρώτα με δήθεν θερμά επεισόδια καλά σχεδιασμένα, έπειτα με απειλή επέμβασης για προστασία των μουσουλμάνων από τους δήθεν καταπιεστές, κι έπειτα με μικρής κλίμακας επέμβαση που θα ωθήσει όμως σε αναγκαστικό δημοψήφισμα, αυτονομία, και, τελικά, προσάρτηση της Θράκης στο τουρκικό κράτος, το οποίο προσφέρει στους μειονοτικούς απλόχερα ευνοϊκά δάνεια μέσω των τραπεζών και συνδέει όλη τη Θράκη δορυφορικά με την κουλτούρα του. Η φωνή του μειονοτικού κόμματος, τώρα θα ακουστεί και στην Ευρώπη: πόσο καταπιεστές είναι οι Έλληνες και πόσο γλυκιά είναι η αγκαλιά της μαμάς Τουρκίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η δουλειά που κάνουν οι Τούρκοι στην Θράκη είναι τόσο εξόφθαλμη που δεν
μπορεί να μην εξοργίζεται κανείς βλέποντας την απόλυτα απραξία της
Αθήνας. Τι μπορεί να περιμένει κανείς, άλλωστε, από ένα κράτος που
αυτοπροσδιορίζει τα μη εγγύς της πρωτευούσης εδάφη ως "επαρχία" και
"περιφέρεια". Επαρχία και περιφέρεια τίνος; Μα, της Αθήνας, φυσικά! Το
έχετε καταλάβει ότι δεν συγκροτούμε ένα κράτος όλων των Ελλήνων όπου από
κοινού οι αποφάσεις διαχέονται ανά την επικράτεια αλλά έχουμε ένα
δικέφαλο τέρας που καταβροχθίζει τις τριγύρω σάρκες του. Χωρίς ποτέ να έχουμε διεκδικήσει τίποτε παραπάνω από το δίκιο μας, από τις εκατοντάδες γενιές των Ελλήνων που ανά τους αιώνες ζούσαν στις δύο πλευρές του Αιγαίου, εμείς είμαστε οι δύο πρώτες γενιές που έχουμε στο μυαλό μας τον ελληνισμό ως τον λαό της μικρής άγονης χερσονήσου που κατοικούμε. Και, εάν το απομεινάρι του κράτους μας δεν πάρει πλέον στα σοβαρά τον εαυτό του, δεν θ΄αργήσει η ώρα που θα ζήσουμε ακόμη μια ανάλογη της Μικρασιατικής καταστροφή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αντι επιλόγου: 29 Μαΐου 1453. Ένα λάβαρο με μια ημισέληνο υψώνεται στα τείχη της Πόλης. Οστά αγιών σκορπίζονται στα σκυλιά, οικογένειες διαπομπεύονται, βιάζονται, κομματιάζονται ή πωλούνται στα σκλαβοπάζαρα ως λάφυρα. Κειμήλια αιώνων εξαφανίζονται για πάντα. Αρχαία χειρόγραφα γίνονται στάχτη. Χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν τον αιώνιο δρόμο της προσφυγιάς. 1453, 1922, 1955. Από ένα παλιό νεοκλασικό της προκυμαίας της Σμύρνης, από ένα πολύβουο εμπορικό της Πόλης, από ένα ψηλοτάβανο καφενείο σε κάποιο λιμάνι του Πόντου ή της Βόρειας Κύπρου, υπάρχει πάντα η άυλη μορφή ενός Έλληνα που προσπαθεί να μας πει κάτι αλλά εμείς του γυρνάμε πάντα την πλάτη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν μάθαμε καλά Ιστορία. Γι΄αυτό θα την ξαναζήσουμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-80832127974952906362014-05-04T18:27:00.001+03:002014-05-04T18:28:36.944+03:00Είσαι υποψήφιος;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-bCQSYfExcyM/U2ZcZv3ZkGI/AAAAAAAABOU/QyjGtNu7UCY/s1600/skitso271-700x963.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-bCQSYfExcyM/U2ZcZv3ZkGI/AAAAAAAABOU/QyjGtNu7UCY/s1600/skitso271-700x963.jpg" height="200" width="145" /></a>Είσαι νέος υποψήφιος; Την πάτησες! Έχω την κάρτα σου, το μέιλ σου και το τηλέφωνό σου. Όταν δεν θα έχει νερό, όταν η θάλασσα θα βρωμάει, όταν τα δημοτικά τέλη θα είναι στα ύψη και οι δρόμοι της πόλης γεμάτοι κρατήρες, εγώ ξέρω ποιον θα ενοχλώ. Πώς είπες; Πού τα θυμήθηκα αυτά τα χρονίζοντα και.. ποταπά; Τόσα χρόνια, τώρα μου 'ρθαν; Δεν πειράζει, δεν είσαι εσύ γι΄αυτά: εσυ έχεις μεγάλο σόι. Θα ψηφίζεις ό,τι λέει ο αρχηγούλης και άσε τα προβλήματα! Θα βάλουμε κανένα παρτέρι, θα βάψουμε κανένα παγκάκι, θα στρώσουμε και κανένα πλακάκι... και πάμε πάλι για εκλογές. Το σόι είναι εδώ, ενωμένο δυνατό!</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-62079920935658314842014-04-17T20:24:00.000+03:002014-04-18T23:59:20.308+03:00Πάσχα το εκλογικόν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Το εκλογικό Πάσχα μου αρέσει πολύ. Όχι επειδή συνδυάζει τα αμνοερίφια με τα.. ζαγάρια, αλλά </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-rxr7Yt8ftVI/U1AOHHKfhOI/AAAAAAAABNI/TjbIa7Qp5BQ/s1600/398x540_65b1a0824784eb8322f89c6fbc6e5f29.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-rxr7Yt8ftVI/U1AOHHKfhOI/AAAAAAAABNI/TjbIa7Qp5BQ/s1600/398x540_65b1a0824784eb8322f89c6fbc6e5f29.jpg" height="320" width="233" /></a></div>
επειδή μας δίνει την ευκαιρία να δούμε ανθρώπους χαμογελαστούς, μελιστάλακτους, γεμάτους αβρότητες και κολακείες, ενώ λίγο πριν τις εκλογές βάφονται κάγκελα, καθαρίζονται δρόμοι, συντηρούνται τα ασυντήρητα και μελετούνται τα αμελέτητα. Βλέπεις αναγνώστη, έρχονται οι Αθηναίοι! Όπερ και σημαίνει κάτι σαν το "κορίτσια, ο στόλος!".<br />
<div style="text-align: justify;">
Οι εκκλησίες θα γεμίσουν κόσμο και στις πρώτες σειρές θα στηθούν οι υποψήφιοι δήμαρχοι. Από πίσω τους, οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, όλο καμάρι και πόζα, μπρίο και σκέρτσο, για να σωθεί ο τόπος! Αυτοί αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος του εκκλησιάσματος: οι υπόλοιποι, κάτι γριούλες, δηλαδή, που στέκονται στα πλαϊνά, χαζεύουν τους υποψήφιους με το μάτι-ζύγι που δεν λαθεύει: τι φοράει αυτή, τι λέει αυτός, τι σόι να΄ναι ΄κείνος στη γωνία που δεν τον ξέρω, ποια είναι η ξένη (αγγούρω-ξεβράκωτη-σα δε ντρέπεται) που είναι μαζί του (ψοφάω να μάθω, θα ρωτήσω τη Μαρίκα), τι φαΐ να κάνω αύριο, κλπ. Κάπου εκεί υπάρχει κι ένας παπάς, αλλά πάει με την αράδα του. Το εκκλησίασμα σταυροκοπιέται, η λειτουργία σχολάει και όλοι δίνουν συγχαρητήρια στους άλλους: οι δήμαρχοι στον παπά, ο παπάς στις γριές, οι γριές στους υποψήφιους (εκτός από 'κείνη την αγγούρω, αλλά πού θα μου πάει, θα μάθω εγώ) και όλοι φεύγουν ευχαριστημένοι. Ακόμη και η αγγούρω.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τις επόμενες ημέρες, τα σάιτς κατακλύζονται από απαίσια αυτοσχέδια φότοσοπ με ευχές των υποψηφίων και στημένες φωτογραφίες δυσκοιλιότητας. "Ο πρόεδρος του τάδε σας εύχεται καλό Πάσχα", "ο υποψήφιος δείνα σας εύχεται καλοφάγωτο το αρνί σας", κλπ. Μέχρι του Θωμά θα είναι η μεγάλη μάχη, τα μολύβια βγαίνουν στα καφενεία, τα σόγια ξεδιπλώνονται σαν εμπριμέ σεντόνια, οι αγορεύσεις πάνε κι έρχονται μέχρι αργά το βράδυ και οι συμφωνίες κλείνουν μετά απο σκληρές διαπραγματεύσεις. Μέχρι του Θωμά όμως. Μέχρι εκεί είναι τα δύσκολα. Μετά, ο.. στόλος φεύγει και οι υποψήφιοι τρίβουν τα χέρια τους. Μένουν πίσω οι.. ιθαγενείς αλλά γι' αυτούς υπάρχουν τα καθρεφτάκια. Για άλλους Λουί κατόρζ και γι' άλλους Λουί ντε Φυνές. </div>
<div style="text-align: justify;">
Άντε, καλό Πάσχα κι ο τόπος σώθηκε!</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-82334354363673024992014-03-27T20:03:00.003+02:002014-04-17T19:52:07.554+03:00Η Μακεδονία κείται μακράν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]-->Το 2014 υπάρχουν άνθρωποι που
ακόμη χαρακτηρίζουν το πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων ανύπαρκτο και
ανυπόστατο. Από τον αειθαλή πρώην πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη που τόσο ευεργέτησε
τη χώρα και μοιράζει πλέον τις γνώσεις και την πείρα του αφειδώς στο κοινό,
μέχρι τον φιλόσοφο-στοχαστή-συγγραφέα Ν. Δήμου που έγινε διάσημος όντας
δυστυχισμένος που είναι Έλληνας. Υπάρχουν, βεβαίως, και δεκάδες άλλοι που
θεωρούν το Σκοπιανό τελειωμένη υπόθεση, αλλά είναι σαφέστατα διαφορετικό να
θεωρείς τελειωμένη μια υπόθεση από το να τη θεωρείς μη ούσα.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-98MZdkZmqyU/UzRnZWNd49I/AAAAAAAABJ8/uK9Y0NKQwGg/s1600/United+Macedonia+Map+ProMKD.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-98MZdkZmqyU/UzRnZWNd49I/AAAAAAAABJ8/uK9Y0NKQwGg/s1600/United+Macedonia+Map+ProMKD.jpg" height="260" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στην πραγματικότητα, το Σκοπιανό
είναι όντως μια χαμένη υπόθεση. Χαμένη, επειδή η Αθήνα έδειξε να κωλυσιεργεί, να δέχεται
τις πιέσεις των ξένων, να δείχνει ότι δεν αντέχει να κουβαλά την καυτή πατάτα, ότι δεν έχει ικανότητα διαπραγμάτευσης
και ότι, εν τέλει, ότι δεν την ενδιαφέρει και ιδιαίτερα. Κάτι σαν το «η Μακεδονία
κείται μακράν», ας πούμε. Κερδίσαμε όμως να μην υπάρχει επίσημη ονομασία
«Μακεδονία» αλλά "π.Γ.Δ. της Μακεδονίας" και να σώσουμε τον Ήλιο της Βεργίνας ως <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">trademark στα σουβενίρ έξω από τη Βεργίνα και τον Λευκό Πύργο</span>. Αυτά τα τεράστια επιτεύγματα
της πολιτικής Μητσοτάκη-Παπανδρέου-Σημίτη καταρράκωσαν τόσο τους Σκοπιανούς,
ώστε γεμίσαμε Βελίκι Αλεξάντερ και φαραωνικά αγάλματα παντελώς κακόγουστης
σκοπιανής αισθητικής, κάτι ανάμεσα στους Κολοσσούς του Μέμνονα και τα
αγαλματίδια των Ρωμαίων που πουλούν οι γύφτοι στην Πιάτσα Βενέτσια. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Χρόνο με το χρόνο, οι Σκοπιανοί
κερδίζουν έδαφος και συμμάχους. Οι ύπαρξη τόσων μειονοτήτων στους κόλπους του
κράτους τους, τους καθιστά βασικούς υποψηφίους για μια νέα αποσταθεροποίηση στα
Βαλκάνια. Θα διεκδικήσουν την ιστορική πρωτεύουσά τους, το Σολούν (όπως λένε τη
Θεσσαλονίκη), το Λέριν (Φλώρινα), τα Βοδενά (Έδεσσα) και ό,τι άλλο θελήσουν
εφόσον μεταβληθούν σε πρόθυμους υπηρέτες των μεγάλων. Χτυπώντας πλέον "Μacedonia" στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου εμφανίζεται το έκτρωμα των Σκοπίων, ενώ, όταν δηλώνεις Μακεδόνας στο εξωτερικό, στην καλύτερη περίπτωση περνιέσαι για ελληνοσλάβος. Οι ψευτοΜακεδόνες όμως γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν. Την Ιστορία τους την
έχουν σφυρηλατήσει χαλκεύοντας τη δική μας. Την επιχειρηματολογία τους την
έχουν προωθήσει υπογραμμίζοντας την ανυπαρξία μας. Εάν δεν χαράξουμε εθνική
πολιτική, τη μάχη θα την έχουν κερδίσει, βασιζόμενοι στην απύθμενη βλακεία μας.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Υ.Γ.: Κατά το «η Μακεδονία κείται
μακράν», ισχύει ανυπερθέτως και το «η Θράκη κείται μακράν». Καίτοι η τελευταία
μεταβάλλεται διαρκώς σε Κοσσυφοπέδιο και Κριμαία, οι αδελφοί μας εις τας Αθήνας
–όπως πάντα- αγρόν αγοράζουν.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Υ.Γ.2: Κύριε Θεοδωράκη, αν όντως το "Ποτάμι" θεωρεί ανύπαρκτο το Σκοπιανό, λυπάμαι πραγματικά για την ασχετοσύνη σας. Ελπίζω και εύχομαι να μην γίνετε περισσότερο επικίνδυνος.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-24969607764464879972014-02-26T21:29:00.001+02:002014-03-28T21:25:05.240+02:00Οι "εναρμονισμοί" της Εκπαίδευσης, ο ύπουλος ΟΟΣΑ και στο βάθος Κολοκοτρώνης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Η σχολική πραγματικότητα στις ευρωπαϊκές χώρες του νότου δεν διαφέρει ιδιαίτερα από τη δική μας. Οι εκπαιδευτικοί είναι κι εκεί κακοπληρωμένοι, το Κράτος δεκάρα δεν δίνει για την Εκπαίδευση, ενώ τα σχολικά κτίρια είναι ακόμη παλαιότερα από τα δικά μας, δεδομένου ότι πολλά από αυτά είναι διατηρητέα κτίρια προηγούμενων αιώνων. </div>
<div style="text-align: justify;">
Στον βορρά, όπου τα κράτη είναι σχετικά νεότερα και οι πολιτισμικές ταυτότητες φτάνουν το πολύ στον Μεσαίωνα, η Εκπαίδευση αποτελεί βασικό μέλημα του Κράτους. Στην Γερμανία, η εξειδίκευση αρχίζει πολύ νωρίς (από την Δ΄ Δημοτικού), όταν οι μαθητές, με βάση τις επιδόσεις τους, κατατάσσονται σε τρεις τύπους γυμνασίων, προδικάζοντας ουσιαστικά το μέλλον τους από πολύ νωρίς. Η Εκπαίδευση, δηλαδή το Κράτος, υπηρετεί το Κεφάλαιο παρέχοντάς του δωρεάν εκπαιδευμένους εργαζόμενους, φουλ εξειδικευμένους έτσι ώστε οι τομείς παραγωγής να ανήκουν στην ευθύνη διαφορετικών κάθε φορά ομάδων, οι οποίες με τη σειρά τους εγείρουν διεκδικήσεις μηδαμινής ζημίας στο σύνολο του συστήματος (π.χ. μία ώρα διάλειμμα παραπάνω την εβδομάδα) και δεν συμμετέχουν -άρα και δεν ενοχλούν- το βασικό πλάνο. Δεν τα κατεβάζω από το μυαλό μου αυτά, τα έχουν γράψει οι νεομαρξιστές μελετητές της Εκπαίδευσης, αλλά (μέσες-άκρες) τα είχε πει κι εκείνος ο δαίμονας ο Μαρξ.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το ίδιο βέβαια γίνεται παντού, μιας και η απώλεια ορθού προσανατολισμού του Σχολείου, δηλαδή η απευθείας και μόνη σύνδεσή του με την παραγωγή, είναι δυτικόφερτο προϊόν της "Ανασυγκροτήσεως" του '50. Ψέμματα: υφίσταται από την εξάπλωση της βιομηχανίας, αλλά το τέλος του Β΄ ΠΠ της δίνει μια απροκάλυπτη ώθηση. Οι διαφορές Βορρά και Νότου δεν έχουν να κάνουν τόσο με την εκπαίδευση όσο με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τον τουρισμό, αλλά η Εκπαίδευση έχει κι εκεί έναν δικό της ξεχωριστό ρόλο. Όπως και να 'χει, η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από το πανηγύρι -καθ'όσον ανήκομεν εις την Δύσιν: τα τεχνικά και τα επαγγελματικά λύκεια σε συνδυασμό με το σύστημα των Πανελληνίων Εξετάσεων αποσκοπούν ακριβώς στην κατάταξη των μαθητών δια της αξιολόγησης. Και -ω, του θαύματος!- οι περί τα χειρωνακτικά κατατάσσονταν στα τεχνικά λύκεια και μετέπετα στα ΤΕΙ. Έτσι, κατατάχθηκαν στη συνείδηση του κόσμου και τα επαγγέλματα ως προς το κύρος τους καθώς και οι ίδιες οι σπουδές: θυμηθείτε την περίφημη "ανωτατοποίηση" των ΤΕΙ που πήραν ένα Α από μπροστά -και κάτι τρέχει στα γύφτικα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Βέβαια, το πλάνο είναι ευρύτερο. Η κατάταξη των εργαζομένων σε ομάδες χρησιμότητας, η υπερπαραγωγή πτυχιούχων και προσοντούχων (δηλαδή πάμπολες εφεδρείες=φτηνή προσφορά + φρέσκιες ιδέες με τις ευλογίες και τις δαπάνες του Κράτους), η αποκοπή τους από την παραγωγή και η παντεπόπτευσή τους (λέγε με και MySchool) έχουν ως βασικό σκοπό να "εναρμονίσουν" το εκπαιδευτικό μας σύστημα με τα ευρωπαϊκά. Όχι όμως ως προς την ποιότητα αλλά ως προς το "κλείδωμα" του συστήματος: η ταυτότητα του μαθητή θα γίνει ταυτότητα του εργαζόμενου και κατόπιν του πολίτη. Όλοι θα γνωρίζουν από το πότε μας πιάνει συνάχι και γράφουμε αντιβίωση μέχρι τι βαθμό είχαμε στη Φυσική Β΄Λυκείου. Ταυτόχρονα, οι περίεργες ετήσιες εκθέσεις του ΟΟΣΑ που κατατάσσουν (αξιολογούν) τα ευρωπαϊκά συστήματα δεν είναι καθόλου αθώες: η αξιοποίηση των πληροφορίων αυτών από τα "κεντρικά" της Ε.Ε. θα σημάνει την κατ' αναλογία χρηματοδότηση των χωρών ως προς την Εκπαίδευση. Έτσι, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, από τα τελευταία στην κατάταξη, θα χρηματοδοτηθεί ελάχιστα και αυτό θα ξεκινήσει μια αλυσίδα συνεπειών, τις οποίες δεν χρειάζεται να είναι κανείς και αστροφυσικός για να τις αντιληφθεί.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή η ευθυγράμμιση της Εκπαίδευσης με το συνολικό σύστημα της Ε.Ε. αποσκοπεί στην ευρεία ενοποίηση όλων των δομών. Η νέα Ομοσπονδία, όπως προκύπτει από την Σένγκεν και το Μάαστριχτ, θέλει σταδιακή ομοιομορφία και στενότερο έλεγχο. Κουμάντο κάνουν ελάχιστοι (και ίσως μη Ευρωπαίοι) τραπεζίτες και μεγαλοκαρχαρίες του Κεφαλαίου. Αυτοί θέλουν "εναρμόνιση" με τις κοινοτικές εντολές, αυτοί βρίσκονται εν πλήρη παραστάσει με τα κοράκια του ΔΝΤ, αυτοί είναι που ελέγχουν την παραγωγή και πληρώνουν τους αγρότες για να μην παράγουν, αυτοί είναι που θα μας φέρουν στα νέα βιβλία Ιστορίας τον Καρλομάγνο, τον Μέγα Φρειδερίκο, τον Λούθηρο και τον Ναπολέοντα. Υπάρχουν και τώρα, αλλά η νέα Ιστορία, αυτή της μετα-μετανεωτερικότητας, θα γράφει "Ιστορία της Ευρώπης".</div>
<div style="text-align: justify;">
Τ' ακούς Κολοκοτρώνη;</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-50678064486257023832014-02-19T19:45:00.004+02:002014-02-19T19:50:53.496+02:00Τέσσερις μύθοι για την Εκπαίδευση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα
θα ασχοληθώ με 4 μύθους που ταλανίζουν την Εκπαίδευση. Ουσιαστικά, τα
εκπαιδευτικά συστήματα διέπονται από τόσους μύθους, ώστε θα μπορούσε να γραφτεί
κάλλιστα πεντάτομη Μυθολογία. Σιγά-σιγά θα την ξετυλίξουμε όλη τη μυθολογία,
μιας και οι μύθοι είναι περισσότεροι και από αυτούς του Αισώπου.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<b>Μύθος
Νο1:</b> Η εκπαιδευτική πολιτική χαράζεται από το Κράτος. Λογικό. Όμως λάθος. Το
εκπαιδευτικό σύστημα είναι εξετασιοκεντρικό, δηλαδή έχει ως πεμπτουσία τους βαθμούς
και τις εξετάσεις. Με τον τρόπο αυτό, κατατάσσει τους μαθητές σε «καλούς» και «κακούς», το οποίο μεταφράζεται σε «επιτυχημένους» και «αποτυχημένους».
Τι ακριβώς θεωρείται όμως ως επιτυχία; Μα ο προβιβασμός και η είσοδος στην
τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ερωτώ ως αφελής: είναι επιτυχημένος ο μαθητής που
εισήχθη στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με βαθμό κάτω του 10 από αυτόν που απέτυχε
σε άλλη σχολή έχοντας γράψει πάνω από 10; Η απάντηση είναι «ναι». Το όνομα του
πρώτου αναγράφεται στη λίστα των επιτυχόντων των εξετάσεων. Αυτό σημαίνει αυτομάτως ότι
την επιτυχία δεν την καθορίζει μόνο ο βαθμός αλλά και ο αριθμός των θέσεων που
προσφέρονται από κάθε Σχολή. Δηλαδή, πόσους επαγγελματίες του ενός ή του άλλου
είδους θέλουμε να βγάλουμε. Δηλαδή (με τη σειρά του) πόσα διαθέσιμα εργατικά
χέρια θα υπάρχουν για τις βιομηχανίες και τις τράπεζες. Οι οποίες είναι
κρατικές ως προς ένα απειροελάχιστο ποσοστό και ιδιωτικές τα μάλα. Επομένως, αγαπητοί μου, η
εκπαιδευτική πολιτική καθορίζεται όχι από το Κράτος, αλλά από τις ανάγκες του
Κεφαλαίου. Το Κράτος αναλαμβάνει –με δική του δαπάνη- να τις στελεχώσει, δηλαδή προωθεί τα σχέδια των βιομηχάνων και των τραπεζιτών.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Τι
αντιπροτείνουν οι παιδαγωγοί αλλά κανείς δεν δίνει σημασία: Σχολείο και σπουδές
που θα δίνουν μόρφωση, όχι έμφαση στην αξιολόγηση και στους βαθμούς, αποσύνδεση
του σχολείου από τις εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<b>Μύθος
Νο2:</b> Το σχολείο είναι δημοκρατικό. Λάθος. Το σχολείο είναι ένα πλαίσιο όπου
λαμβάνουν χώρα παιδαγωγικές, διδακτικές και κοινωνικές διαδικασίες. Η οργάνωση
των διαδικασιών αυτών, δηλαδή –ουσιαστικά- του μαθήματος, γίνεται με βάση τους νόμους
του Κράτους, οι οποίοι στην περίπτωσή μας ονομάζονται Αναλυτικά Προγράμματα.
Αυτά, κοντολογίς, αναφέρουν τι πρέπει να διδαχθεί και με ποιον στόχο. Πάνω στα
Προγράμματα αυτά είναι βασισμένη η συγγραφή των σχολικών βιβλίων. Σχολικό
βιβλίο που δεν συμβαδίζει με το Αναλυτικό Πρόγραμμα δεν εγκρίνεται από το
Υπουργείο. Ωστόσο, τα προγράμματα (κατ’ επέκταση και τα βιβλία) δεν λαμβάνουν υπόψη
τους αδύναμους μαθητές, τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, τους μαθητές
ΑμεΑ, τους μαθητές με δυσλεξία, τους εξαιρετικούς μαθητές, τους μετανάστες ή
όποιον άλλο διαφορετικό. Συντάσσονται με βάση τον μέσο όρο των μαθητών, ο
οποίος προκύπτει…. από πουθενά! Καμία έρευνα δεν υπάρχει ή τουλάχιστον καμία
έρευνα δεν εμφανίζεται να στηρίζει τη λογική των προγραμμάτων. Απλά, κάποιος,
κάπου, αποφασίζει ότι αυτό πρέπει να διδαχθεί και με αυτόν τον βαθμό δυσκολίας.
Όλη αυτή η κατάσταση αποκλείει αυτόματα έναν σημαντικό αριθμό μαθητών και
κλείνει τα μάτια στη διαφοροποιημένη διδασκαλία και στην αντισταθμιστική αγωγή,
αμφότερες διαστάσεις της παιδαγωγικής διαδικασίας με τεράστια προσφορά. Αν σε
όλο αυτό προσθέσουμε και την μη στελέχωση των τμημάτων ένταξης ή των ειδικών
σχολείων, έχουμε ένα σχολείο απόλυτα για τον μέσο όρο, επομένως όχι ένα σχολείο
για όλα τα παιδιά, επομένως όχι ένα σχολείο δημοκρατικό.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Τι
αντιπροτείνουν οι παιδαγωγοί αλλά κανείς δεν δίνει σημασία: έγκαιρη στελέχωση
των ειδικών τμημάτων, μείωση της ύλης, έμφαση στην παράλληλη στήριξη των
μαθητών μέσα στην τάξη από δεύτερο εκπαιδευτικό, ειδικοί επιστήμονες σε κάθε
σχολείο, αναλυτικά προγράμματα και σχολικά βιβλία περισσότερο ευέλικτα και
διαρκώς αναμορφούμενα.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<b>Μύθος
Νο3:</b> Οι τιμωρίες επιτρέπονται αλλά δεν επιβάλλονται. Λάθος μέγα. Οι τιμωρίες
απαγορεύονται ρητώς και κατηγορηματικώς στο δημοτικό σχολείο. Δεν συζητάμε για
σωματικές ποινές όπου εκεί ο εκπαιδευτικός πάει φυλακή, δεν συζητάμε για «τρίξιμο
των δοντιών» του στυλ «θα δεις τι θα σου κάνω» επειδή απλά ο μαθητής ξέρει ότι
δεν μπορείς να τον τιμωρήσεις, δεν συζητάμε για αποβολές επειδή στο δημοτικό
δεν υπάρχουν λόγω ζητημάτων ασφαλείας των μαθητών, δεν συζητάμε για αντιγραφή
π.χ.100 φορές «δεν θα κάνω τον νταή» επειδή απλά απαγορεύεται, δεν μιλάμε για
στέρηση διαλειμμάτων επειδή πολύ απλά ένας υπερκινητικός μαθητής μόνο να
συνετιστεί δεν θα πετύχουμε με δίωρη αναγκαστική παραμονή. Απομένει, λοιπόν,
τι; Μα, να μιλάμε στο παιδί (και να ενημερώνουμε τον γονιό) και να προσπαθούμε
να βρούμε τρόπους να επιβληθούμε. Άλλωστε, αυτό οι μαθητές –και δη οι
μεγαλύτεροι- το γνωρίζουν. Το «δεν μπορείς να μου κάνεις τίποτα» πάει σύννεφο. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Τι
αντιπροτείνουν οι παιδαγωγοί αλλά κανείς δεν δίνει σημασία: Στενότερη
συνεργασία εκπαιδευτικών και γονέων, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε θέματα
πειθαρχία, διαφορετική οργάνωση της τάξης.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<b>Μύθος
Νο4:</b> Ο διευθυντής είναι ο βασιλιάς του σχολείου. Μύθος. Ο διευθυντής είναι ο
εργάτης του σχολείου. Αυτός προσπαθεί να εξασφαλίσει τις καλύτερες συνθήκες για
τους εκπαιδευτικούς, να εμπνεύσει εμπιστοσύνη, να οργανώσει τα πάντα, να
ενημερώνει τους εκπαιδευτικούς για τις εγκυκλίους και να έχει απαντήσεις για
όλα. Στην πραγματικότητα, κυρίαρχο όργανο είναι ο Σύλλογος των Διδασκόντων. Αυτός
παίρνει αποφάσεις (άσχετα με το τι εισηγείται ο διευθυντής, ο οποίος οφείλει
ό,τι προτείνει να είναι σύννομο) και αυτές τις αποφάσεις καλείται να εκτελέσει η κεφαλή του σχολείου. Ταυτόχρονα, είναι γραμματέας, ταμίας, μάστορας, αχθοφόρος και κυματοθραύστης παραπόνων.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Τι
αντιπροτείνουν οι παιδαγωγοί αλλά κανείς δεν δίνει σημασία: Αποσύνδεση των
διευθυντών από τα γραμματειακά καθήκοντα, χώρος για περισσότερες πρωτοβουλίες,
συνεπώς: κατάργηση των ηλεκτρονικών Μεγάλων Αδελφών.</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-73258089480071558812014-01-25T21:54:00.001+02:002014-01-26T09:33:09.673+02:00Το ρολόι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-5zadk-HakFw/UuQVFpkl_QI/AAAAAAAAA0E/U4_lL5sFLkA/s1600/41YbD5i7R4L._SY300_.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-5zadk-HakFw/UuQVFpkl_QI/AAAAAAAAA0E/U4_lL5sFLkA/s1600/41YbD5i7R4L._SY300_.jpg" height="200" width="200" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Το παλιό επιτοίχιο μεταλλικό ρολόι της γιαγιάς μου βρίσκεται ακόμη ξεκούρδιστο στον τοίχο του πατρικού σπιτιού της οικογένειας, σε ένα παλιό κεφαλοχώρι του μακεδονικού κάμπου. Είναι ολοστρόγγυλο, γυαλιστερό και ευτελούς αξίας, από εκείνα που πουλάνε τώρα με το σωρό. Ο μακαρίτης ο παππούς μου δεν έκανε δα και καμία επένδυση. Το έβλεπε σαν ένα εργαλείο που, όταν χαλούσε, θα πεταγόταν. Όμως το ρολογάκι άντεξε. Το είχε βάλει μάλιστα και σε ένα μικρό τζαμένιο κουβούκλιο για να προστατεύεται από τη φθορά του χρόνου, εκείνο που μέτραγε τις ώρες και τα λεπτά και σήμαινε πότε τον μόχθο και πότε την ανάπαυση.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τις προάλλες μπήκα στο πατρικό σπίτι, ανέβηκα τα παλιά ξύλινα σκαλιά -με κάποια επιφύλαξη, είναι αλήθεια- και ήρθα αντιμέτωπος με παλιά έπιπλα σκεπασμένα με σεντόνια σαν σάβανα, σκονισμένα κάδρα και ξεθωριασμένες κουρτίνες. Και, φυσικά, με το παλιό ρολόι στον τοίχο με τους παγωμένους δείκτες του που έδειχναν να είχαν σταματήσει αυτοί τον χρόνο και όχι ο χρόνος αυτούς. Λες και οι στιγμές από το φιλμ της ζωής του σπιτιού μας μπορούσαν να ξαναζωντανέψουν εκεί μπροστά δίνοντας σάρκα και οστά στους αγαπημένους μας. </div>
<div style="text-align: justify;">
Φαντάστηκα λοιπόν την οικογένεια να περνά καπνό στο χαγιάτι τραγουδώντας παλιά, ξεχασμένα πια, τραγούδια. Τα πρώτα παιδικά κλάματα -ανάμεσα στα οποία ήταν και της μητέρας μου- να αντηχούν από τοίχο και σε τοίχο και από αυλή σε αυλή. Τη μητέρα μου να τραντάζεται στην αγκαλιά της γιαγιάς μου καθώς η τελευταία έτρεχε να βρει καταφύγιο διωγμένη από το σπίτι από τους Βούλγαρους στρατιώτες, όσο ο παππούς επέστρεφε από το μέτωπο. Τα υπνοδωμάτια που άλλοτε φιλονεξούσαν τους κατάκοπους γεωργούς, τώρα να είναι γεμάτα γραφεία στα οποία υπογράφονται και σφραγίζονται αποφάσεις, ποινές, εκτελέσεις. Και το παλιό ρολόι να τα κοιτά όλα αυτά, βουβός μάρτυρας-καταγραφέας, τι σόι κουμάσια ήταν αυτοί οι κατακτητές, αλλά κανείς να μην του δίνει σημασία μέσα στην ευτέλειά του. Να φανταστώ πώς ούτε και η οικογένεια τού 'δωσε σημασία όταν με το καλό ο εχθρος τσακίστηκε πίσω στα λημέρια του.</div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως αυτό συνέχισε να μετράει τις στιγμές και να καταχωρεί στα κατάστιχα του την ιστορία της οικογένειας. Μέχρι που τα αφεντικά του σφάλισαν πια τα μάτια και το ρολογάκι δεν το ξανακούρδισε κανείς.</div>
<div style="text-align: justify;">
Πήρα τη μητέρα μου να δούμε το σπίτι μας. Το σπίτι της. Καθήσαμε λίγο και μέσα σε αυτό το λίγο την παρατηρήσα να κοιτά επίμονα το σταματημένο παλιό ρολόι. Τι να σκεφτόταν άραγε; τα χρόνια της ξεγνοιασιάς που δεν ήταν καθόλου ξέγνοιαστα μιας και η παραγωγή καθόριζε την επιβίωση ή μήπως τις φορές που άφηνε το σπίτι για ν' ανοίξει τα φτερά της; Ή, ακόμη, τη μέρα που κατέβηκε την μεγάλη σκάλα ντυμένη νύφη; Δεν τη ρώτησα, όχι επειδή δεν θα μου έλεγε, αλλά επειδή ένιωσα ότι υπήρχε κάτι εκεί που όσο και να το μοιραστείς δεν γίνεται ποτέ "τ' αλλουνού". Ξέρω πάντως ότι φεύγοντας, έκλεισε τη βαριά σιδερένια πόρτα με προσοχή και επιμέλεια, προσέχοντας να κλειδώσει καλά, λες και κινδύνευε κανείς να μπει και να της κλέψει τις αναμνήσεις. Το παλιό μεταλλικό ρολόι σκέφτηκα να το πάρω από εκεί και να το πάω στο δικό μου πατρικό σπίτι, να το ξανακουρδίσω και να το γυαλίσω στην παλιά του αίγλη, αλλά η μητέρα μου με απέτρεψε. <i>"Μερικές φορές"</i> μου αποκρίθηκε, "<i>είναι καλό οι δείκτες να μένουν ακίνητοι για πάντα: σου δίνουν την ψευδαίσθηση ότι ο χρόνος σταμάτησε το Όμορφο Χθες</i>". </div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-44390506987053701712013-09-02T22:49:00.002+03:002013-09-02T22:54:08.131+03:00Ακαρνανία post Actium<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Άκτιο, 2/9/31 π.Χ. Ο Οκταβιανός θριαμβεύει επί του Μάρκου Αντωνίου και της Κλεοπάτρας και εδραιώνει την εξουσία του στη Ρώμη. Οι ηττημένοι φεύγουν κυνηγημένοι για την Αίγυπτο όπου θα βρουν το τέλος τους. Εκεί, στην Αίγυπτο, τελειώνει η ιστορία της β΄ τριανδρίας όπως ακριβώς άλλωστε και αυτή της πρώτης (με τον Πομπήιο να προσπαθεί να διαφύγει κρυμμένος μέσα σε ένα βαρέλι και να συλλαμβάνεται από τους κατασκόπους του Καίσαρα). Προηγουμένως, στα Φάρσαλα, ο Καίσαρας είχε κατατροπώσει τον Πομπήιο έχοντας στο πλευρό του Ακαρνάνες πελταστές.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ed/Greek_Phalanx.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="120" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ed/Greek_Phalanx.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Το τέλος της ναυμαχίας του Ακτίου άφησε πίσω του μια Ακαρνανία και μια ολόκληρη Ελλάδα ερημωμένη. Το εξαγωγικό εμπόριο, η μόνη μορφή ανάπτυξης των ελληνικών πόλεων, έπαψε σχεδόν ολοκληρωτικά, όταν το 146 π.Χ. οι Ρωμαίοι καταστρέφουν (παράλληλα με την Καρχηδόνα) και την Κόρινθο, εξαλείφοντας έτσι από το χάρτη τις δύο μεγαλύτερες εμπορικές δυνάμεις που αποτελούσαν απειλή γι' αυτούς. Τα εμπορικά πλοία που κατευθύνονταν προς την Ιταλία και σταματούσαν πότε στον Αστακό, πότε στην Αλυζία, πότε στην Πωγωνιά και διέρχονταν κατόπιν τη λευκαδίτικη διώρυγα δίνουν πλέον τη θέση τους στα ρωμαϊκά πολεμικά που περιπολούν την περιοχή από τις επιδρομές των πειρατών. </div>
<div style="text-align: justify;">
Η Ακαρνανία, μια επαρχία συντηρητική, χωρίς επεκτατικές τάσεις, διήγε τα προηγούμενα χρόνια υπό την ομοσπονδία του Κοινού των Ακαρνάνων, ενός ιδιόμορφου συνασπισμού που αρχικά αποτελούσε μια χαλαρή συμμαχία ελευθέρων πόλεων, ενώ αργότερα οργανώθηκε με ισχυρότερους δεσμούς ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί ομοσπονδία. Οι συνεχείς επιδρομές των Αγραίων, οι συγκρούσεις με τους φιλοπόλεμους Αιτωλούς και οι διαρκείς απαιτήσεις των συμμάχων (πότε των Ρωμαίων, πότε των Μακεδόνων και πότε των Ηπειρωτών) σε χρήματα και έμψυχο υλικό είχαν αποδυναμώσει τις μεγαλύτερες και πιο δυνατές πόλεις. Το κέντρο της συμμαχίας κατά τον 2ο αιώνα ήταν η πόλη της Λευκάδας (η Στράτος ήταν στα χέρια των Αιτωλών) αλλά όταν αυτή έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων, έδρα του Κοινού έγινε τελικά το Θύρρειο του φιλορωμαίου Χρεμά.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά το 31 π.Χ., ο Αύγουστος ιδρύει την Ακτία Νικόπολη με σκοπό να προσφέρει γη στους βετεράνους του και να τιμήσει την τόσο σημαντική νίκη του. Οι περιοικίδες πόλεις, δηλαδή αυτές της Ακαρνανίας και της χερσονήσου της Νικόπολης, παρακμάζουν και κάποιες ερημώνονται. Τα στοιχεία που διαθέτουμε είναι ανεπαρκή, αλλά μας δίνουν την εικόνα ανθρώπων που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τη γη ξανά έπειτα από πολλά άγονα χρόνια: όσοι δεν ασχολήθηκαν με τη γη, έψαξαν την τύχη τους στα αστικά κέντρα, πρωτίστως στη Νικόπολη. Το Κοινό των Ακαρνάνων σταμάτησε να υπάρχει πιθανόν πολύ πριν τη ναυμαχία. Και ο Αύγουστος, θεσπίζει γιορτές και αγώνες προς τιμή του Ακτίου Απόλλωνα, άλλοτε προστάτη του Κοινού, το ιερό του οποίου ανακαινίζει και παραδίδει στη λατρεία των πιστών. Η Ακαρνανία περνάει πια στο περιθώριο της ιστορίας: βοσκοί, αγροκτήματα, λίγοι μικροέμποροι και πολλά ερείπια αρχαίων πόλεων που στέκουν μέχρι σήμερα στην ίδια θέση συνθέτουν αυτόν τον όμορφο βουκολικό πίνακα ζωγραφικής με φόντο τις κραυγές των στρατιωτώνκαι τις κλαγγές των όπλων στο Άκτιο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-53307649657230299432013-08-30T16:51:00.002+03:002013-08-30T16:55:57.197+03:00Αναστολή Κυκλοφορίας Αθωότητας ή το τελευταίο κόμικς του Σεπτέμβρη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://a2.xe.gr/20120420/142530_063227_l.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://a2.xe.gr/20120420/142530_063227_l.jpg" width="229" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάπου εκεί στη δεκαετία του '80, μαθητούδι του 19ου Δημοτικού Σχολείου Σερρών, περίμενα το τελευταίο παρασκευιάτικο κουδούνι για να ξεκινήσω την τρεχάλα. Με την σάκα-χαρτοφύλακα στο ένα χέρι και το εικοσάρικο στο άλλο, ξεχυνόμουν στο πρώτο περίπτερο -πριν με προλάβει κανένας άλλος- για να αγοράσω το καινούργιο "Μίκυ Μάους". Δύο σελίδες ασπρόμαυρα, δύο σελίδες έγχρωμα καρέ. Έπειτα, περνούσα την Πλατεία Εμπορίου χωρίς να κοιτώ τους σηματοδότες, με το βλέμμα κοφτό στις σελίδες του περιοδικού: άγιο είχα μέχρι σήμερα που δεν βρέθηκα χαλκομανία στο παρμπρίζ κανενός αστικού λεωφορείου. Στο μεσημεριανό τραπέζι διάβαζα την πρώτη ιστορία και έτρωγα με ταχύτητα φωτός για να τελειώνω γρήγορα και να συνεχίσω το διάβασμα. Όταν πήγα στο Γυμνάσιο, αντιστάθηκα όπως οι Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες στη μάνα μου που ήθελε να <i>"ξεφορτωθώ"</i> τα περιοδικά επειδή <i>"πρέπει να διαβάζω μόνο τα μαθήματά μου"</i>. Αργότερα, ελάχιστα αργότερα, τα κόμικς τα πέταξα μόνος μου γιατί <i>"μεγάλωσα πια" </i>και ξυριζόμουν και δεν φορούσα κοντά παντελόνια, ούτε τα απογεύματα τα περνούσα παίζοντας ποδόσφαιρο. Στο πανεπιστήμιο, άρχισα να τα ξαναμαζεύω και ό,τι χαρτζιλίκι μου έμενε το έδινα σε βιβλία και περιοδικά κόμικς. Στον στρατό, οι ήρωες της σκοπιάς ήταν αυτοί του Στίβεν Κινγκ και αυτοί του Καρλ Μπαρκς (μαζί με την "Αγία Λυδία τη Φιλιππησία" -μεγάλη η χάρη της- το μόνο ραδιόφωνο που έπιανε καμπάνα στις σκοπιές). Βίτσια είναι αυτά -μη γελάς- αναγνώστη. Αργότερα, τα ντουλάπια του σπιτιού μου γέμισαν <i>"παπάκια"</i>, όπως τα λέει η γυναίκα μου, η οποία όμως διαβάζει από κανένα αν τύχει και πέσει στα χέρια της. Πλέον, τα παλιά μου κόμικς είναι ταξινομημένα και καταγεγραμμένα σαν φάκελοι κτηματολογίου και, κάθε μήνα, η συλλογή δεχόταν νέες εισόδους. Μέχρι τώρα. Γιατί, με την απόφαση του Τερζόπουλου να σταματήσει την κυκλοφορία του "Μίκυ Μάους", του "Κόμιξ" και των λοιπών περιοδικών, το κενό μοιάζει δυσαναπλήρωτο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επιπλέον, αφήνει τους πιτσιρικάδες στη βορά των υπερηρώων που σκοτώνουν, χτυπούν, φωνάζουν σαν τραμπούκοι και επιδεικνύουν συνεχώς τα μπράτσα τους. Στο σεξισμό των υπερηρωίδων με τα αβυσσαλέα ντεκολτέ και το γεμάτο υποσχέσεις βλέμμα. Σε υπερήρωες, γενικά, που επιβάλλουν τη θέλησή τους σε άλλους -κακούς- υπερήρωες και σώζουν τον πλανήτη από τη μαζική καταστροφή.<br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα κόμικς του Ντίσνεϋ ήταν αθώα. Είχαν αστείες ιστορίες και πάνω απ' όλα προσέφεραν γέλιο. Από κοντά, κάτι μαθαίναμε κιόλας. Τα σημερινά κόμικς είναι βίαια και γεμάτα σκοτωμούς: υποβάλλουν τα παιδιά στο να μεγαλώσουν γρήγορα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα παιδιά εγώ τα θέλω παιδιά. Δεν τα θέλω μικρομέγαλα που γκομενίζουν από το δημοτικό και βάφονται σαν του δρόμου και του πεζοδρομίου μαζί.<br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Γι' αυτό, Τερζόπουλε, φέρε μας πίσω τις αναμνήσεις, @#%*&!<br />
</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-73325561865219404312013-08-25T22:15:00.001+03:002013-08-25T22:31:54.072+03:00Μα είναι κι ένα μονοπάτι... πονηρό!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Έχω απηυδήσει πια με την αναισθησία ορισμένων. Είναι η τέταρτη φορά που υπάρχει συμβάν στο στενάκι της αερογέφυρας μέσα σ' ένα μήνα. Δύο περιστατικά τρακαρισμάτων ή παραλίγο τρακαρισμάτων (δεν γνωρίζω ακριβώς καθότι δεν ξημεροβραδιάζομαι στα μπαλκόνια για να βλέπω ποιος περνάει), ένα αυτοκίνητο που αναποδογύρισε και μια νταλίκα που παραλίγο να πέσει στο πλάι είναι ο απολογισμός του τελευταίου διαστήματος. Από τη μία ορισμένοι (και καλά οι ξένοι που δεν γνωρίζουν, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και ντόπιοι που) τρέχουν σαν παλαβοί, από την άλλη η χαώδης αναισθησία των υπευθύνων-ανευθύνων, είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα θρηνήσουμε θύματα γρήγορα. </div>
<div style="text-align: justify;">
Θα το ξαναγράψω: αν τους κάνεις κριτική, τρέμει το φυλοκάρδι τους μη χάσουν καμία ψήφο και ξαμολάνε τα μαντρόσκυλα στο ιντερνετ και καλά ως "Ανώνυμος 23:43". Εκεί ξέρουν να σπεύσουν αμέσως. Από δουλειά ουσίας ... χαίρεται.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σας χαρίζω και την τελευταία φωτό που τράβηξα με τον κακόμοιρο φορτηγατζή. Ευτυχώς που οι Αστακιώτες είναι φιλόξενοι άνθρωποι και έτρεξαν να βοηθήσουν αμέσως, όχι σαν κι εμένα που τραβούσα φωτογραφίες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-FhNDOve7hB0/UhpWMlQeWfI/AAAAAAAAATI/95oG-AsXy3s/s1600/P8222540.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="http://2.bp.blogspot.com/-FhNDOve7hB0/UhpWMlQeWfI/AAAAAAAAATI/95oG-AsXy3s/s400/P8222540.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το φορτηγό έχει κολλήσει στο στενάκι και επιστρατεύεται εκσκαφέας για να το σπρώξει, το τέταρτο συμβάν που καταγράφω μέσα σε έναν μήνα. Ελπίζω κάποια μέρα που θα πίνω τον καφέ μου στο σαλόνι μου να μη μου έρθει κανείς ουρανοκατέβατος εξ αερογέφυρας για.. τσάι και συμπάθεια!</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Διαβάστε τι έγραφα την ίδια ημέρα πριν ακριβώς δύο χρόνια: <a href="http://zagkotas.blogspot.gr/2011/08/blog-post_26.html">http://zagkotas.blogspot.gr/2011/08/blog-post_26.html</a></div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-73541734045740408522013-08-19T00:33:00.001+03:002013-08-20T12:04:53.358+03:00Λατρευτή μου τράπεζα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Ο Καραμανλής τις προίκισε με 27 δις. Ο Γιωργάκης Παπανδρέου μας έβαλε στα μνημόνια και μας ήπιε το αίμα για να επιβιώσουν.Το σχέδιο δεν έβγαινε και ένας δικός τους, ο Λουκάς Παπαδήμος, ανέλαβε πρωθυπουργός προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι οι πολίτες παραμείνουν δέσμιοί τους. Αργότερα, τα ηνία της οικονομίας πήρε ακόμη ένας δικός τους ονόματι Στουρνάρας. Οι φόροι μας πανε στα χρηματοκιβώτιά τους. Τα δάνεια από τας Ευρώπας επίσης. Τώρα, αφού πλέον η μια χώνεψε την άλλη, οι τράπεζες θέλουν και τα σπίτια των δανειοληπτών επειδή δεν τους φτάνουν τα χαράτσια. Κι ο γέροντας στο καφενείο υπερθεματίζει ότι το ΚΚΕ και ο ΣυΡιζΑ θα του τα πάρουν όλα. Αυτή η οξυδέρκεια του νεοέλληνα τσακίζει κόκκαλα...</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-11431152420856688592013-08-16T17:26:00.001+03:002013-08-17T00:14:03.777+03:00Εκδηλώσεις πολιτισμού θέρους 2013<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Σε ποια ακριβώς συνομοταξία ανήκουν όλοι αυτοί που παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια δεν γνωρίζω, ούτε επιχειρώ να τους κατατάξω από σεβασμό προς το ζωικό βασίλειο. Προχθές που βγήκα έξω, τα αυτοκίνητα ήταν πάνω στα πεζοδρόμια και οι δύσμοιρες με το καρότσι στο δρόμο. Αν καλέσεις την αστυνομία, μετά σε λένε και ρουφιάνο. Αν μάλιστα πέσουν μερικές κλήσεις, μετά θα μας φταίει η αστυνομία και το αστυνομικό κράτος. Και μη μου πείτε ότι μας φταίνε οι επισκέπτες, τα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια ανήκουν σε ντόπιους. Το πρόβλημα το είχα επισημάνει <a href="http://zagkotas.blogspot.gr/2011/10/blog-post_18.html">και παλαιότερα</a>, αλλά δεν έγινε τίποτα και, φυσικά, κάποιοι μου είπαν να πάω στο Δήμο να κάνω αίτηση σε 3 αντίτυπα με σφραγίδες και πρωτόκολλα και μετά να βρω υπογραφές, να πάω στα γραφεία στις Βρυξέλλες (τι θυμάμαι τώρα, ε;), στον πάπα Φραγκίσκο στο Βατικανό ή στον Δημοσθένη Λιακόπουλο γιατί μπορεί να φταίνε οι Νεφιλίμ. Αν όμως κάποιος ασκήσει κριτική μέσω διαδικτύου, τότε ξαμολιούνται όλοι να απαντήσουν δήθεν και καλά ότι έχουμε και γαμώ τις δημοτικές αρχές και ζούμε στο Ακαπούλκο αλλά θέλει κανά-δυο παρεμβάσεις μωρέ για να γίνουν τα Goulia Κόπα Καμπάνα. Παρεμπιπτόντως, εκείνο το στενάκι στην αερογέφυρα τι απέγινε ρε παλληκάρια; Προχθές ένας έπεσε με τη μούρη στο χαντάκι ενώ αμέσως μετά δύο άλλοι κόντεψαν να σκοτωθούν. Τόσα λεφτά δίνετε για φρουφρου, βάλτε και καμιά ταμπέλα!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-ZZF99JYLfAI/Ug41bTchIxI/AAAAAAAAASI/o7nHipHB25E/s1600/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="185" src="http://4.bp.blogspot.com/-ZZF99JYLfAI/Ug41bTchIxI/AAAAAAAAASI/o7nHipHB25E/s320/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αγαπημένοι συμπολίτες-ψηφοφόροι παρκαρισμένοι πάνω στα πεζοδρόμια επειδή στον Αστακό υπάρχει μεγάλο traffic το καλοκαίρι ενώ στο χωριό τους ποτέ. Οι μαμάδες απλά κατεβάζουν τα καρότσια στο δρόμο. Κατά τ' άλλα, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις μας μάραναν.</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-12127765424792897632013-08-13T17:45:00.003+03:002013-08-16T17:36:24.639+03:00Ρήξη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Ανακοίνωσε η Κίνηση Πολιτών την κάθοδό της στις δημοτικές εκλογές του 2014 ως πυρήνας νέου ευρύτερου συνδυασμού. </div>
<div style="text-align: justify;">
Θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Όχι για να πάρει ο νεός συνδυασμός το Δήμο αλλά επειδή, για να αλλάξει τα πράγματα θα πρέπει να έρθει σε σύγκρουση με το παλιό, αποσαθρωμένο σύστημα. Ο αγώνας δεν αφορά την ίδια την εκλογική μάχη αλλά την επόμενη μέρα. Δεν εννοώ φυσικά τους ανεπάγγελτους πολιτικάντηδες και τους ψευτοσωτήρες, αλλά <b>τους ίδιους τους συμπολίτες μας</b>. Αυτούς που έμαθαν να ψηφίζουν από ταξίματα και μπαξίσια και που αμφιβάλλω αν έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει γύρω τους.<br />
<br />
Αυτούς που συνεχίζουν να μη συμμετέχουν σε τίποτα και να κάνουν κριτική εκ του καφενείου (με το τζιπ-δηλωμένο αγροτικό) πάνω στο πεζοδρόμιο. Αυτούς που ψηφίζουν κατά σόι όσους "τάζουν". Αυτούς που, αν τους πεις το σωστό αλλά δεν τους συμφέρει, σε βάζουν αυτομάτως στη μπλακ-λιστ, αυτούς που παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια ή τα κλείνουν με τελάρα-ψυγεία-καφάσια, αυτούς που τα ξέρουν όλα και έχουν γνώμη για τα πάντα κι εσύ, ως επιστήμων δεν έχεις ιδέα ούτε για την επιστήμη σου. Τέλος, αυτούς που ποτέ δεν έκαναν αυτοκριτική και ποτέ δεν αναγνώρισαν κανένα λάθος τους, δηλαδή, που μέχρι σήμερα στήριξαν ένα πολιτικό σύστημα το οποίο δεν είμαι εντελώς σίγουρος αν ακόμη και τώρα καταδικάζουν. <a href="http://astakos.files.wordpress.com/2010/11/dimotikes2.png">Πόσοι άραγε είναι</a>;</div>
<div style="text-align: justify;">
Με αυτούς θα πρέπει να έρθει σε ρήξη η νέα Αρχή και να μη φοβάται το πολιτικό κόστος.<br />
<br />
Εγώ πάντως θα συνεχίσω να κυνηγώ την ουτοπία. Η γενιά μας έτσι κι αλλιώς χάθηκε. Παρέλαβε το πολιτικό ήθος τσαλακωμένο και το έφτασε σήμερα στο επίπεδο των άξεστων τσοπαναραίων. Κι αν με πούνε γραφικό και ότι ζω στο δικό μου κόσμο, έχω απλά να δηλώσω ότι αυτό που προσπαθώ να διδάξω, προσπαθώ και να το τηρήσω.</div>
</div>
Βασίλειος Ζαγκόταςhttp://www.blogger.com/profile/09803582106779696370noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-56956906849239627492013-06-08T19:20:00.001+03:002013-08-13T17:20:21.092+03:00Επιστρέφω.. αμέσως!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Έχω πολύ καιρό ν' ασχοληθώ με το ιστολόγιο, μιας και ένα σωρό πράγματα με εμποδίζουν από λίγη ώρα απόλυτης χαλάρωσης. Έτσι κι αλλιώς το ιστολόγιο δεν το είδα ποτέ σαν υποχρέωση, αλλά σαν ένα χώρο όπου μπορώ να γράφω ό,τι μου κατεβαίνει. Κουράγιο σε σας, λοιπόν!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στον Αστακό ετοιμάζονται για το καλοκαίρι. Είναι και το τελευταίο καλοκαίρι πριν από τις δημοτικές εκλογές και οι ντόπιοι περιμένουν τον Οδυσσέα να καθαρίσει το παλάτι από τους μνηστήρες και να βασιλέψει δίκαια. Μόνο που η Ιθάκη είναι απέναντι. Εδώ είναι Αστακός. Θα στρώσουμε λίγη άσφαλτο, θα βάψουμε άδεια παρτέρια, θα φωνάξουμε κανά-δυό κλαρίνα και -από κοντά- λίγη "ποιότητα", άντε να φυτέψουμε και κανά δεντράκι. Να έρθουν και οι Αθηναίοι νοστούντες, να δουν τι πρόοδο που έχει ο τόπος. Δύσκολοι καιροί, δύσκολες αποφάσεις. Εγώ, πάντως, απεδήμησα εις Σέρρας: εκλογικώς, εννοώ. <br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα δε εκπαιδευτικά, μαύρα χάλια. Στου κασίδη την πλάτη πάμε να κοροϊδέψουμε την Τρόικα. Θα απολυθούνε, λέει, καμιά δεκαριά χιλιάδες αναπληρωτές (που έτσι κι αλλιώς απολύονται τον Ιούνη) και δεν θα ξαναπροσληφθούν το Σεπτέμβρη. Όπερ σημαίνει: νάτες οι απολύσεις της Τρόικα. Και τι καλά παιδιά που θα 'μαστε, ε; Φταίνε αυτοί οι κακοί οι καθηγητές βρε παιδί μου, ακούς εκεί τα τεμπελόσκυλα, να μη θέλουν 30 παιδιά στην τάξη! Δηλαδή, το '60 πώς είχαμε μέσα 40 και 50; Δεν έμαθαν γράμματα αυτοί; Δεν έγιναν επιστήμονες; Αμ, οι άλλοι; Οι... αλληλοδιδακτικοί; Με 120 παιδιά στην τάξη και τους μεγάλους να κάνουν μάθημα στους μικρούς; Δεν μορφώθηκαν αυτοί; Ακούς εκεί 25 μαθητές! Τσ, τσ, τσ...</div>
<div style="text-align: justify;">
Ένα άλλο ωραίο που με έκανε και γέλασα πολύ, έγινε μόλις πρόσφατα. Θα κόψουν, λέει, ένα μισθό αναδρομικά στους γέροντες συνταξιούχους του Δημοσίου επειδή... ξέχασαν να κάνουν κρατήσεις! Ά, ρε γέρο-φουκαρά, ήθελες τρικομματική και μνημόνιο, μην τυχόν σου τα πάρουν όλα οι άλλοι! Διαβάζεις και Βήμα -προτελευταία σελίδα, ε; Εκείνη την έμπνευση, λέω, την καλά εμπεριστατωμένη άποψη που βγαίνει και στις ειδήσεις να κάνει, λέει, ανάλυση! Που του φταίει ο Σύριζα για όλα, ε; Που έγραφε ότι σε άλλες χώρες οι καθηγητές κάνουν ουρά για να αξιολογηθούν (καλέ αξιολογήστε με πρώτο, μη σπρώχνεις καλέ κύριε!) ενώ εδώ οι δικοί μας οι χαραμοφάηδες δεν θέλουν το τόσο καλό νόμο που τόσο κόπο έφτιαξε η τόσο καλή μας κυβέρνηση; Α, γειά σου!</div>
<div style="text-align: justify;">
Για το τέλος άφησα τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πατρίδας μου, της πόλης των Σερρών. Χωρίς διάθεση για αστεία, πρέπει να στηρίξουμε τις εκδηλώσεις εορτασμού όλοι ανεξαιρέτως. Σαββατοκύριακο πέφτει άλλωστε. Πάτε άλλη μέρα στην παραλία, συμπολίτες: εκείνη η μέρα θα είναι η 100 φορά που θα τιμήσουμε τα θύματα της βουλγαρικής βίας, που θα ξαναδεχτούμε με τις σημαίες στα χέρια τους ελευθερωτές μας. Για να μην σας φταίει μετά καμιά Ρεπούση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ερχόμενο το καλοκαίρι φέρνει μαζί του τη διάθεση για πολλές και δροσερές
βραδινές εξόδους, μπύρες και αστεία με φίλους, καθώς κι εκείνες τις
ανεκτίμητες στιγμές που γέρνεις στην πλάτη της καρέκλας κλείνοντας τα
μάτια και δεν σκέφτεσαι πια τίποτα. Μια στιγμιαία μετάβαση στον
προσωπικό παράδεισο, μια ψευδοαπόδραση από μια ξέθωρη καθημερινότητα,
ίσως και μια κλεφτή ματιά στο ονειρικό μας μέλλον. Θα το δοκιμάσω αρκετά φέτος, ο Οκτώβρης έρχεται (blink!).</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-90645287725120666982013-02-06T22:52:00.003+02:002013-08-16T16:50:39.504+03:00Της επιφάνειας έπεται ο όγκος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:DocumentProperties>
<o:Author>Panos</o:Author>
<o:Version>12.00</o:Version>
</o:DocumentProperties>
</xml><![endif]-->Μεθαύριο θα διδάξω στα παιδιά μου το εμβαδό. Έχοντας ήδη κατακτήσει την έννοια της επιφάνειας, θα προσπαθήσουμε να υπολογίσουμε πόσο μεγάλη είναι η τάξη μας. Σκοπεύω μάλιστα να θέσω το εξής πρόβλημα: Έστω ότι η τάξη μας έχει μήκος 6 μέτρα και πλάτος 7 μέτρα. Αν σε κάθε μαθητή αναλογεί χώρος 1,5 τ.μ., να υπολογίσετε πόσους μαθητές χωρά η αίθουσα. <br />
<div style="text-align: justify;">
Το παραπάνω πρόβλημα δεν θα το βρει κανείς σε τράπεζες θεμάτων, ούτε σε on-line βοηθήματα. Είναι η οδηγία του Υπουργείου Παιδείας προς τους διευθυντές των σχολικών μονάδων, οι οποίοι εκλήθησαν να δηλώσουν πόσους μαθητές χωρά η κάθε αίθουσα, «κατά την εκτίμησή τους (υπολογίζοντας 1,5 τ.μ. ανά μαθητή βάσει των προδιαγραφών του Ο.Σ.Κ)».<br />
<br />
<a name='more'></a>Περιττό βεβαίως να περιγραφεί το γέλιο που έπεσε με την ανάγνωση της εγκυκλίου αλλά και το πόσο γρήγορα πάγωσε το χαμόγελο όταν έγινε αντιληπτό το τι μπορεί να προμηνύει το εν λόγω φιρμάνι. Η αμηχανία έδωσε τη θέση της στον προβληματισμό: πόσα τ.μ. χρειάζεται ο δάσκαλος; Κι αν καταλαμβάνει… περισσότερο χώρο από το συνηθισμένο; Πόσο χώρο χρειαζόμαστε μπροστά από τον πίνακα; Πόση επιφάνεια καταλαμβάνουν οι ντουλάπες; Πόσο διάδρομο ν’ αφήσω; <br />
Αυτό το θέατρο του παραλόγου έρχεται να προστεθεί σε άλλα -χρονίζοντα ή τελευταίως προκύπτοντα- προβλήματα όπως τα ακάλυπτα κενά, οι ωρομισθίες, οι μειώσεις αποδοχών, οι εξαγγελίες για χρεωμένα συγγράμματα στους γονείς, οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις και μύρια όσα μπορεί να συλλάβει ένας νοσηρός εγκέφαλος αλλά αδυνατεί να κατανοήσει ένας υγιής νους. <br />
Και επειδή στα Μαθηματικά της επιφάνειας έπεται ο όγκος, αναμένω από του χρόνου και την εγκύκλιο που θα υποδεικνύει πόσα κυβικά μέτρα δικαιούται ο κάθε μαθητής. Γιατί δηλαδή να έχουμε ένα σχολείο σε κάθε πόλη; Να έχουμε ένα σχολείο σε κάθε νομό. Πρέπει να αξιοποιηθούν πάραυτα τα ψηλοτάβανα διδακτήρια.</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7555295176808788325.post-24095991444372615652013-01-24T17:51:00.000+02:002013-08-16T16:50:56.940+03:00Διδακτήρια Αστακού: τι μέλλει γενέσθαι;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]-->Παρακολουθώντας τον τελευταίο καιρό τα τεκταινόμενα γύρω από τις ελλείψεις στις κτιριακές υποδομές των διδακτηρίων του Αστακού (ιδιαίτερα αυτών του Γυμνασίου και του Νηπιαγωγείου), αναρωτιέμαι πραγματικά αν όλη αυτή η φιλολογία και η παραφιλολογία οδεύει τελικά προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
Τα διδακτήρια του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου Αστακού είναι τα παλαιότερα στην πόλη. Χτισμένα τη δεκαετία του 1960, μετρούν πλέον πάνω από μισό αιώνα ζωής. Το διδακτήριο του Δημοτικού Σχολείου δημιουργήθηκε για να στεγάσει εξαθέσιο έως οκταθέσιο σχολείο, ενώ λίγο αργότερα, τη δεκαετία του 1970 (επί δικτατορίας) εγκαινιάστηκε το 2ο Δημοτικό Σχολείο στη συνοικία Χοβολιό. Στις αρχές τις δεκαετίας του 1990 τα δύο σχολεία συγχωνεύτηκαν σε ένα, κάτι που από παιδαγωγική άποψη μπορεί να υποστηριχθεί αλλά πρακτικά γέννησε πολλά προβλήματα: μαθητικό δυναμικό χωρισμένο στα δύο, εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων περιφερόμενους, εποπτικό υλικό μετακινούμενο, ακαμψία στην εκτέλεση προγραμμάτων-πρωτοβουλιών, διοικητικές δυσχέρειες και επιπλέον δαπάνες. Ταυτόχρονα, το Νηπιαγωγείο στεγάστηκε σε διάφορα μέρη μέσα στην πόλη, για να καταλήξει τελικά στο σημερινό του κτίριο. Επίσης, το Καραμούζειο Γυμνάσιο ακολούθησε τη δική του πορεία μέχρι να φτάσει στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Μόνο το Λύκειο Αστακού κατά τη δεκαετία του 1990 (αν δεν κάνω λάθος) απέκτησε τη δική του στέγη στο οικόπεδο απέναντι από το δασύλλιο. <br />
<br />
Η πραγματικότητα σήμερα μιλάει από μόνη της. Δεν είναι δικός μου ρόλος να αναζητήσω και να αποδώσω ευθύνες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτές δεν πρέπει να αναζητηθούν και να αποδοθούν. Ωστόσο, ως εκπαιδευτικός εν ενεργεία, ζώντας καθημερινά την κατάσταση των εκπαιδευτηρίων μας, αλλά και ως επιστήμων-παιδαγωγός, δεν μπορώ να μένω αμέτοχος στο διάλογο. Πέρα από το οφθαλμοφανές του πράγματος, η επιτακτικότητα της ανάγκης για άμεση λήψη δράσης τεκμηριώνεται και παιδαγωγικά. Ένα σχολείο-δυναμικό κύτταρο της τοπικής κοινωνίας σηματοδοτεί και προϋποθέτει μια ανοικτή διαδικασία μάθησης. Ανοικτή στο περιβάλλον, στους ανθρώπους, στη γειτονιά, στην πόλη αλλά και στη διαφορετικότητα και στην ιδιαιτερότητα του καθενός. Δράσεις που θα ενθαρρύνουν τη συμμετοχικότητα, την αλληλεγγύη, τη δημιουργικότητα, την ανάληψη πρωτοβουλιών και την ομαδικότητα μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο σε έναν σχολικό χώρο υψηλής ποιότητας όσον αφορά τη λειτουργικότητα και την αισθητική. Τέτοιου είδους σχολικοί χώροι δεν υπάρχουν στον Αστακό -με εξαίρεση ίσως το κτίριο του Λυκείου. <br />
<br />
Η μέχρι πρότινος εμπειρία υποδεικνύει ότι κινήσεις καλής θέλησης και δυναμικές πρωτοβουλίες εθελοντισμού έχουν ήδη ληφθεί και μετριάσει κάπως το πρόβλημα. Δεν φτάνει όμως. Με τα μπαλώματα και τις μικροεπισκευές (κάθε χρόνο τις ίδιες και τις ίδιες), το πρόβλημα δεν πρόκειται ποτέ να λυθεί. Ο Αστακός έχει ανάγκη από ένα νέο μεγάλο σχολικό συγκρότημα που θα φιλοξενήσει περισσότερες από μια σχολικές μονάδες. Το έργο αυτό είναι ίσως μεγαλόπνοο και πιθανόν η υλοποίηση του να συναντήσει πολλές δυσχέρειες και κωλύματα αλλά η νεολαία μας το αξίζει και το χρειάζεται. Είναι επιτακτική ανάγκη, όλοι μαζί, Δήμος, κοινωνία, μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς, να διεκδικήσουμε αυτό το καλύτερο αύριο. Αρκεί να το πιστέψουμε.<br />
<br />
Υ.Γ.: Υπάρχουν ανά την Ελλάδα αλήτες -και αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να τους χαρακτηρίσω- που κλέβουν πετρέλαιο από τα σχολεία, στερώντας έτσι τη θέρμανση από τα παιδάκια και τους δασκάλους τους. Εσχάτως μάλιστα χτύπησαν στην ενδοχώρα της περιοχής μας. Ας έχουμε όλοι αυτιά-μάτια ανοικτά και ας μην έχουμε ενδοιασμούς να καταγγείλουμε αμέσως ό,τι ύποπτο υποπίπτει στην αντίληψή μας.</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0