Φιλολαϊκή παρένθεση

Είναι πασιφανές πλέον ότι η φιλελεύθερη πολιτική επέδρασε καταστρεπτικά για την εκπαίδευση. Οι φιλελεύθεροι πολιτικοί και τα κόμματά τους, άμεσα εξαρτημένοι από την αιχμή του κεφαλαίου που είναι οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι διαχειριστές τους, όταν ανέλαβαν τα ηνία της εξουσίας στις χώρες τους, εφάρμοσαν πολιτικές καταστροφής των κρατικών δομών. Αντιλαμβανόμενοι ότι η μονιμότητα του Δημοσίου αποτελεί σημαντικό δέλεαρ για τα πλήθη των ανέργων, αντί να αναβαθμίσουν τις κρατικές υπηρεσίες και το μονοπώλιό τους, διεύρυναν την αγορά, επιτρέποντας σε ιδιώτες (δηλαδή στους βιομήχανους, τους τραπεζίτες και τους διαχειριστές αυτών) να ιδρύσουν νέες τέτοιες δομές. Για παράδειγμα, αντί να ενισχυθούν οι κρατικές εταιρείες ηλεκτρισμού ή τηλεπικοινωνιών με καίριες παρεμβάσεις, οι φιλελεύθερες κυβερνήσεις έδωσαν άδειες ίδρυσης ιδιωτικών. Έτσι, ενισχύθηκε η αντίληψη της κοινής γνώμης περί "σαθρού Δημοσίου" που τόσο πολύ συμφέρει το ιδιωτικό κεφάλαιο και, αυτόματα, στρατιές νέων συνέρρεαν για μια νέα πρόσληψη στις καινούργιες δομές.

Με τον τρόπο αυτό, το κεφάλαιο ξεπέρασε μια πολύ μεγάλη κρίση του συστήματος του καπιταλισμού. Δημιουργώντας μάλιστα ολοένα και περισσότερο εξειδικευμένες θέσεις εργασίας και αυξάνοντας τη ζήτηση σε αυτές, έδεσε χειροπόδαρα την Εκπαίδευση, τη μοναδική κρατική δομή που θα μπορούσε να αφυπνίσει τους σύγχρονους πολίτες από την ψευδαίσθηση της ελευθερίας τους. Το Κράτος έθεσε σε πλήρη έλεγχο το σχολικό σύστημα, αναμόρφωσε τα προγράμματα σπουδών σύμφωνα με τις επιταγές της αγοράς. Έτσι, αντί να διαμορφώνονται πολίτες με συνείδηση και γνώση οι οποίοι με τη σειρά τους θα αναμορφώσουν την κοινωνία, το κράτος και την εργασία, παράγονται εργαζόμενοι που ταιριάζουν γάντι στις θέσεις εργασίας του ιδιωτικού κεφαλαίου. Δηλαδή, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι διαχειριστές τους δεν χρειάζεται να εκπαιδεύσουν το προσωπικό που εργάζεται για να τους κάνει πλουσιότερους. Το κάνει δωρεάν το κράτος, εξειδικεύοντάς τους σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην μπορούν να έχουν συμμετοχή στην παραγωγή του όλου προϊόντος, αλλά πλήρη άγνοια για καθετί πέραν του τομέα τους. Με τον τρόπο αυτό δεν θα διεκδικήσουν κάτι που δεν καταλαβαίνουν αλλά θα περιοριστούν σε ό,τι τους παρέχεται από την ηγεσία. Βεβαίως, το κρατικό κεφάλαιο και οι κρατικοί φιλελεύθεροί σύμμαχοί τους φροντίζουν και για το μέλλον τους: δημιουργούν υπερπαραγωγή εξειδικευμένων πτυχιούχων, ώστε να υπάρχει μεγάλη προσφορά εργασίας και, επομένως, μικρότεροι μισθοί. Ταυτόχρονα, κλείνουν τις κάνουλες του Δημοσίου απομυζώντας του κρατικούς πόρους, έτσι ώστε το τελευταίο να εμφανίζεται πάντοτε προβληματικό και η υπερπαραγωγή των πτυχιούχων να παγιδεύεται στη μόνη διέξοδο που της προσφέρει ο ιδιωτικός τομέας. Παράλληλα, το σύστημα συντηρεί τις εντάσσεις μεταξύ των χωρών προκειμένου να διοχετεύει οπλικά συστήματα (που αποτελούν τεράστιες αγορές) αλλά και τις σχέσεις διαφθοράς του με τους πολιτικούς (τις οποίες εκμεταλλεύεται κατά το δοκούν).

Κάπως έτσι το όλο σύστημα ελέγχει την αγορά, την άμυνα.και την εκπαίδευση. Επειδή όμως ο καπιταλισμός είναι αμείλεικτος, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι διαχειριστές τους λειτουργούν με τη λογική του μεγάλου και του μικρού ψαριού. Κατά καιρούς και, προκειμένου η αλληλοφαγία αυτή να συντελεστεί όπως ακριβώς έχει προσχεδιαστεί, προκαλούνται τεχνητές κρίσεις στην οικονομία: τα κράτη καλούνται να συρρικνώσουν κι άλλο το Δημόσιο, να ξεπουλήσουν κρατικές δομές, να επιτρέψουν τη μείωση των μισθών και την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, να ενισχύσουν το δόλωμα του ανταγωνισμού και να επιτρέψουν τον αλληλοδανεισμό των τραπεζιτών υπογράφοντας μνημόνια συνεργασίας και βάζοντας τους αδύναμους να πληρώνουν το κόστος της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Όταν η διαδικασία αυτη συντελεστεί και το σύστημα κερδίσει άλλον ένα κύκλο ζωής, τότε οι κυβερνώντες θα αποκαταστήσουν τις ταραγμένες σχέσεις (αλληλεξάρτησής) τους με τον λαό, ανοίγοντας ξανά τις κάνουλες του Δημοσίου για να το "μεταρρυθμίσουν", δηλαδή, όχι για να το καταστήσουν πιο αποτελεσματικό, αλλά για να  αποκαταστήσουν τις παλιές πελατειακές τους σχέσεις. Αυτή θα είναι η δήθεν φιλολαϊκή παρένθεση.