Μα είναι κι ένα μονοπάτι... πονηρό!

Έχω απηυδήσει πια με την αναισθησία ορισμένων. Είναι η τέταρτη φορά που υπάρχει συμβάν στο στενάκι της αερογέφυρας μέσα σ' ένα μήνα. Δύο περιστατικά τρακαρισμάτων ή παραλίγο τρακαρισμάτων (δεν γνωρίζω ακριβώς καθότι δεν ξημεροβραδιάζομαι στα μπαλκόνια για να βλέπω ποιος περνάει), ένα αυτοκίνητο που αναποδογύρισε και μια νταλίκα που παραλίγο να πέσει στο πλάι είναι ο απολογισμός του τελευταίου διαστήματος. Από τη μία ορισμένοι (και καλά οι ξένοι που δεν γνωρίζουν, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και ντόπιοι που) τρέχουν σαν παλαβοί, από την άλλη η χαώδης αναισθησία των υπευθύνων-ανευθύνων, είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα θρηνήσουμε θύματα γρήγορα. 

Θα το ξαναγράψω: αν τους κάνεις κριτική, τρέμει το φυλοκάρδι τους μη χάσουν καμία ψήφο και ξαμολάνε τα μαντρόσκυλα στο ιντερνετ και καλά ως "Ανώνυμος 23:43". Εκεί ξέρουν να σπεύσουν αμέσως. Από δουλειά ουσίας ... χαίρεται.

Σας χαρίζω και την τελευταία φωτό που τράβηξα με τον κακόμοιρο φορτηγατζή. Ευτυχώς που οι Αστακιώτες είναι φιλόξενοι άνθρωποι και έτρεξαν να βοηθήσουν αμέσως, όχι σαν κι εμένα που τραβούσα φωτογραφίες.

Το φορτηγό έχει κολλήσει στο στενάκι και επιστρατεύεται εκσκαφέας για να το σπρώξει, το τέταρτο συμβάν που καταγράφω μέσα σε έναν μήνα. Ελπίζω κάποια μέρα που θα πίνω τον καφέ μου στο σαλόνι μου να μη μου έρθει κανείς ουρανοκατέβατος εξ αερογέφυρας για.. τσάι και συμπάθεια!

Διαβάστε τι έγραφα την ίδια ημέρα πριν ακριβώς δύο χρόνια: http://zagkotas.blogspot.gr/2011/08/blog-post_26.html