Από τα πολλά και ομολογουμένως καλά κείμενα που διάβασα τελευταίως στο διαδίκτυο ξεχώρισα δύο, τα οποία αξίζει να μοιραστούμε. Το πρώτο κείμενο είναι του Διονύση Ελευθεράτου και κυκλοφορεί ευρέως σε ιστοσελίδες και ιστολόγια. Έχει τίτλο "Οι βρομιάρηδες Έλληνες και τα λεξικά του ρατσισμού":
«Όπου κι αν μετανάστευσαν, οι Έλληνες κέρδισαν το σεβασμό με την εργατικότητα και τη συμπεριφορά τους. Δεν ήταν λαθραίοι, δεν παρανομούσαν».
Κατά πόσο αληθεύει αυτό το ευρύτατα διαδεδομένο κλισέ; Πρώτη βασική επισήμανση: Είναι διάτρητος ο ισχυρισμός πως οι συμπατριώτες μας μετανάστευαν πάντοτε «κανονικά και με το νόμο». Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Μιχάλη Τσάκαλον «Η σύγχρονη ελληνική μετανάστευση (σ.σ: μήπως έπεται και… πιο σύγχρονη;) μεταξύ θεωρίας και εμπειρίας», έχει εξακριβωθεί πως ήσαν «λαθραίοι» 50.000 Έλληνες εξ όσων αναζήτησαν την τύχη τους στις ΗΠΑ και την Αυστραλία, την περίοδο 1950 -1974. Αμφιβάλλει κανείς ότι ο πραγματικός αριθμός είναι απείρως μεγαλύτερος του επισήμως εξακριβωμένου, όπως συμβαίνει πάντα; Δεύτερη: Το «προφίλ» του φιλήσυχου, επαινούμενου Έλληνα μετανάστη είναι πραγματικό …ανέκδοτο, όταν μιλάμε για την Αμερική και την Αυστραλία του πρώτον μισού του 20ου αιώνα. click για το υπόλοιπο
Κατά πόσο αληθεύει αυτό το ευρύτατα διαδεδομένο κλισέ; Πρώτη βασική επισήμανση: Είναι διάτρητος ο ισχυρισμός πως οι συμπατριώτες μας μετανάστευαν πάντοτε «κανονικά και με το νόμο». Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Μιχάλη Τσάκαλον «Η σύγχρονη ελληνική μετανάστευση (σ.σ: μήπως έπεται και… πιο σύγχρονη;) μεταξύ θεωρίας και εμπειρίας», έχει εξακριβωθεί πως ήσαν «λαθραίοι» 50.000 Έλληνες εξ όσων αναζήτησαν την τύχη τους στις ΗΠΑ και την Αυστραλία, την περίοδο 1950 -1974. Αμφιβάλλει κανείς ότι ο πραγματικός αριθμός είναι απείρως μεγαλύτερος του επισήμως εξακριβωμένου, όπως συμβαίνει πάντα; Δεύτερη: Το «προφίλ» του φιλήσυχου, επαινούμενου Έλληνα μετανάστη είναι πραγματικό …ανέκδοτο, όταν μιλάμε για την Αμερική και την Αυστραλία του πρώτον μισού του 20ου αιώνα. click για το υπόλοιπο
Το δεύτερο κείμενο είναι του πολιτικού επιστήμονα Νίκου Ναούμη και αξίζει τον κόπο όχι μόνο να το διαβάσει κανείς αλλά να αφιερώσει χρόνο και, αν δεν το έχει κάνει ήδη, -επιτέλους- να προβληματιστεί. Το κείμενο τιτλοφορείται "Καιάδας, Χίτλερ, Χρυσή Αυγή και ανάπηροι". Αναδημοσιεύω από το προσωπικό ιστολόγιο του συγγραφέα:
"Με το όνομα Καιάδας αναφερόταν στην αρχαιότητα μεγάλο βάραθρο κοντά στην αρχαία Σπάρτη παρά το όρος Ταΰγετος. Η θέση του βαράθρου αυτού δεν έχει μέχρι σήμερα γίνει γνωστή. Άλλοι το τοποθετούν κοντά στο Μυστρά, και άλλοι σ΄ ένα από τα φαράγγια του Ταΰγετου στο δρόμο προς την Καλαμάτα, ταυτίζοντας αυτόν με τους «Αποθέτες», όπου εκεί οι αρχαίοι Σπαρτιάτες λέγεται ότι έριχναν τα ανάπηρα ή καχεκτικά βρέφη προκειμένου έτσι να διασφαλίσουν την ευγονική της φυλής τους. Ο Καιάδας από τις ελάχιστες ιστορικές αναφορές προσδιορίζεται ως τόπος όπου ρίπτονταν οι κακούργοι και οι αιχμάλωτοι πολέμου. click για το υπόλοιπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου