Διακοπές και αργίες στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση των Ευρωπαϊκών Χωρών

 Πηγή: http://www.alfavita.gr/, ΣΔΝ Ν. Χανίων

Ο παραπάνω πίνακας καταρρίπτει περίτρανα την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι ο "εκπαιδευτικός έχει πολλές αργίες και είναι τεμπέλης και αργόμισθος". Μια σύντομη μελέτη του πίνακα όμως μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Έλληνας δάσκαλος (για τον Έλληνα καθηγητή δεν έχω στοιχεία) ακολουθεί τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και πάντως δουλεύει όσο ο Βορειοευρωπαίος. Οι διακοπές καλοκαιριού και Χριστουγέννων ρυθμίζονται με βάση τις κλιματικές συνθήκες κάθε περιοχής: λιγότερες μέρες αργίας για τη νότια Ευρώπη με τον ήπιο χειμώνα και περισσότερες για τη βόρεια -παράλληλα, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και το καλοκαίρι.

Η εύκολη απαξίωση των ανθρώπων που σχετίζονται με την Παιδεία και τον Πολιτισμό δεν αποτελεί φαινόμενο ποωτόγνωρο για την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε να αναδειχθεί σε εθνικό σπορ: κόντρες ανάμεσα σε δασκάλους και καθηγητές, ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και μη εκπαιδευτικούς, ανάμεσα σε δημοσίους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, κοκ. Αυτές οι στρεβλές αντιθέσεις που εκπορεύνται αφενός μεν από την πανάρχαια τακτική της εξουσίας να βασιλεύει διαιρώντας, αφετέρου δε από την ακόμα πιο πανάρχαια τάση του Έλληνα να ανήκει σε κάποια ομάδα-παράταξη, έχουν πετύχει το σκοπό τους και έχουν απομακρύνει από το κυβερνητικό τραπέζι το πραγματικό ζητούμενο που δεν μπορεί να είναι άλλο από τη ριζική ποιοτική αναθεώρηση της Παιδείας.

Η προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας προσέγγισε τα ζητήματα της εκπαίδευσης με μια οικονομική-λογιστική λογική, όπου το έμψυχο και το άψυχο δυναμικό αντιπροσωπεύονταν από δείκτες, στατιστικές και αναλογίες. Με τον τρόπο αυτό απέτυχε να προκαλέσει μια -παράλληλη με την οικονομική- πολιτιστική επανεκκίνηση της χώρας. Για το πω πιο απλά, αν πιστεύεις ότι ο Έλληνας είναι κλέφτης και φοροφυγάς, δεν φτάνει μόνο να τον ανακαλύψεις και να τον τιμωρήσεις αλλά και να εξασφαλίσεις τη μελλοντική του συμπεριφορά.

Έχοντας χάσει την ευκαιρία της για πολλοστή φορά, η Παιδεία παραμένει ναυαγός σε μια θάλασσα γεμάτη από στερητικά "α" (ανικανότητα, ανεντιμότητα, κοκ) και οι Έλληνες εκπαιδευτικοί καλούνται να πραγματοποιήσουν την υπέρβασή τους δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό με σκοπό τη μόρφωση της νεολαίας. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν μένει να υπερασπιστεί την εκπαίδευση: όταν οι υπουργοί κωλυσιεργούν ή αρνούνται να προωθήσουν τις εφαρμοστικές διατάξεις για τις ΔΕΚΟ και τα ειδικά μισθολόγια, οι διαδικασίες στο Υπουργείο Παιδείας για περικοπές σε μισθούς και δαπάνες κινήθηκαν συνοπτικά και αστραπιαία. Ο μύθος του τεμπέλη Έλληνα εκπαιδευτικού που καλλιεργήθηκε με επιχειρηματολογία-μνημείο βλακείας έρχεται τώρα να λάβει την επιβεβαίωσή του από μια πολιτική μνημειώδους ανευθυνότητας.