Τον τελευταίο καιρό δεν υπάρχει παρέα εκπαιδευτικών που να μη συζητά τις δραματικές μειώσεις στους μισθούς και την περιρέουσα αβεβαιότητα. Τα συνδικαλιστικά όργανα των δασκάλων, πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, προσπαθούν να ενημερώσουν συναδέλφους και πολίτες για το το μέλλει γενέσθαι. Στα βασικά, οι εκπαιδευτικοί ζητούν τα ίδια και τα ίδια εδώ και χρόνια. Αν η ημερομηνία πάνω αριστερά ήταν "1995" αντί για "2012", όλα τα παρακάτω θα ήταν ακόμη σε απόλυτη ισχύ. Είναι οι φωνές μας αδύναμες ή οι υπουργοί κουφοί; Τίποτε από τα δύο: απλά δεν έχουμε ούτε διακόπτη να κατεβάσουμε, ούτε λιμάνια να κλείσουμε, ούτε χειρόφρενο να τραβήξουμε, ούτε μπάρες να κατεβάσουμε. Γι'αυτό όλα αυτά τα χρόνια δεν μπήκαμε σε "ειδικά μισθολόγια" και ούτε χρειαστήκαμε "δόντι" για να διοριστούμε. Όταν κλείνουμε τα σχολεία, αρχίζουν τα "αντικειμενικά" ρεπορτάζ για γονείς που δεν έχουν τι να κάνουν τα παιδιά τους, για το πόσο τεμπέληδες είμαστε και γενικά για το πόσο έχουμε βουλιάξει το κράτος εμείς οι ανάλγητοι δασκαλίσκοι.
Παρακάτω υπάρχουν δέκα προτάσεις για αλλάγες στην εκπαίδευση όπως τις θεωρώ και τις ονειρεύομαι. Οι περισσότερες από αυτές ταυτίζονται με τα χρόνια βασικά αιτήματα του κλάδου και δε νομίζω ότι κάποια από αυτές είναι στο ελάχιστο παράλογη. Θέληση να υπάρχει...
1. Τα προγράμματα σπουδών και τα σχολικά βιβλία. Το σύνολο της διδακτέας ύλης είναι αρκετά μεγάλο και στερεί από τον εκπαιδευτικό την απαραίτητη ευελιξία για να πραγματοποιήσει το "κάτι το διαφορετικό". Η επιστήμη της Παιδαγωγικής διαθέτει προτάσεις και εναλλακτικές λύσεις για κάθε περίπτωση, οι οποίες όμως δεν μπορούν να εφαρμοστούν εάν υπάρχει ο περιορισμός της ολοκλήρωσης της ύλης. Σημειωτέον ότι η σπειροειδής διάταξη που ακολουθεί το ελληνικό σύστημα επιτρέπει την επικάλυψη της ύλης σε μεγαλύτερες τάξεις και σε άλλες εκπαιδευτικές βαθμίδες.
2. Το σύστημα οργάνωσης του προσωπικού. Ένας εκπαιδευτικός που επιθυμεί μετάθεση, αιτείται τον Οκτώβρη και μαθαίνει το αποτέλεσμα τον Απρίλη. Το κενό που αφήνει καλύπτεται ως εξής: με νεομετατιθέμενο ή με αποσπασμένο ή με νεοδιόριστο ή με αναπληρωτή. Διορισμοί και αποσπάσεις δεν γίνονται ποτέ πριν από τον Αύγουστο και τοποθετήσεις πάντα μέσα στο Σεπτέμβρη. Αναπληρωτές και ωρομίσθιοι στην καλύτερη περίπτωση λίγο πριν τον αγιασμό. Αποτέλεσμα: κανείς δεν γνωρίζει σε ποια τάξη/τμήμα θα δουλέψει έτσι ώστε να προγραμματίσει το έργο του και να προετοιμάσει το υλικό του. Πολύ χειρότερα όταν δεν ξέρει ούτε σε ποια πόλη, ούτε σε ποιο νομό θα βρίσκεται ακόμη και λίγο πριν τον αγιασμό. Και όλα αυτά χάρη στην ταχύτητα του Υπουργείου μας.
3. Η αξιολόγηση. Δε νοείται εκπαιδευτικό σύστημα που να μην αξιολογεί τις δομές του. Πρώτα όμως από το κεφάλι, τουτέστιν τον ίδιο τον Υπουργό, με αναλυτικές εκθέσεις από τους υφισταμένους του, μέχρι τους Συλλόγους Γονέων, Μαθητών και Διδασκόντων. Έπειτα, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, ως αποτίμηση των δράσεων του σχολείου, με σκοπό τον ανατροφοδοτικό σχεδιασμό και την ποιοτική βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Τέλος, τυπική αλλά απαραίτητη, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού ως υπαλλήλου: αν προσέρχεται στην ώρα του και τηρεί τα των εφημεριών του. Και φυσικά, αποσύνδεση από το μισθολόγιο και το βαθμολόγιο, γιατί πολύ απλά το εργο του εκπαιδευτικού δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος με βάση τις αριθμητικές κλίμακες!
4. Το μισθολογικό. Οι πιο χαμηλόμισθοι υπάλληλοι του Δημοσίου. Τέλος.
5. Η τεχνολογία. Γονείς σε κατάσταση νευρικής κρίσης και δάσκαλοι που έχουν μεν πιστοποιηθεί στην τεχνολογία, αλλά είτε έχουν μπροστά μόνιτορ από ραντάρ είτε οθόνη από υπολογιστή, δεν θα το πάρουν χαμπάρι. Η διδασκαλία των ΤΠΕ επιβάλλεται να μπει στο πρωινό πρόγραμμα και μάλιστα με παραπάνω από μια ώρα την εβδομάδα. Έτσι θα σταματήσουν οι μαθητές να είναι αυτοδίδακτοι κομπιουτεράδες και θα μάθουν ότι το pc δεν είναι μόνο για παιχνίδια και facebook.
6. Επιμόρφωση και μετεκπαίδευση. Αντί να την βελτιώσουμε, την καταργήσαμε, στερώντας το δικαιωμα επικαιροποίησης της γνώσης από χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Δηλαδή τι άλλο να περιμένουμε, επιστροφή στον Κομένιο, τον Έρβαρτο και τον Πεσταλότσι; Διετής μετεκπαίδευση, λοιπόν, αναβαθμισμένη ως μεταπτυχιακές σπουδές με προϋπόθεση τη γνώση ξένης γλώσσας για εισαγωγή, αξιοποίηση των πειραματικών σχολείων και ουσιαστική επιμόρφωση: σχεδιασμένη από τους συμβούλους με τις επιλογές των εκπαιδευτικών.
7. Κατάργηση της ωρομισθίας. Εκπαιδευτικός από διπλανό νομό έχει να διανύσει απόσταση 50 χλμ για να διδάξει στο σχολείο μας (υποθετικά πάντα). Αν το κάνει δύο φορές την εβδομάδα θα ξοδέψει 50€ βενζίνη για να εισπράξει....περίπου 40€ αμοιβή! Μόνη λύση είναι η πρόσληψη αναπληρωτών με πλήρες ωράριο που θα καλύπτουν παραπάνω από ένα σχολείο. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με τα ολιγοθέσια σχολεία που δεν έχουν ειδικότητες: μια ομάδα (γυμναστής, δασκάλα Αγγλικών, δάσκαλος Πληροφορικής) που θα μετακινείται συγκεκριμένες μέρες στο σχολείο και θα μπορεί ίσως να μοιράζεται και τα έξοδα μετακίνησης.
8. Χρηματοδότηση από πλευράς Δήμων. Είμαι σίγουρος ότι, αν αυτή τη στιγμή μπουν σε όλους τους Δήμους ορκωτοί λογιστές, θα γιορτάσουμε την Παγκόσμια Ημέρα Εμφράγματος. Ωστόσο, τα σχολεία υποχρηματοδοτούνται από το Κράτος και τους Δήμους: κάπου πρέπει να υπάρξει ιεράρχηση. Ας κοπούν λοιπόν οι αποζημιώσεις των δημοτικών συμβούλων, δημάρχων, υποδημάρχων, αντιδημάρχων και λοιπών παρατρεχάμενων με ταυτόχρονη δημοσίευση των πόθεν έσχες των. Αν έχουν εισοδήματα πάνω από τον εθνικό μέσο όρο, να τους κόβεται η αποζημίωση. Βρείτε μου τώρα άλλους δύο να κάνουμε τρόικα!
9. Υπουργός Παιδείας πρέπει να είναι πάντα εκπαιδευτικός. Ποιος γνωρίζει καλύτερα τα προβλήματα του κλάδου; Α. Ο γιατρός Β. ο πολιτικός μηχανικός Γ. ο δάσκαλος. (Μόνο μια απάντηση σωστή). Επίσης, παιδαγωγοί και ειδικοί επιστήμονες να οργανώνουν τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό και να κρίνουν τα βιβλία. Οργανώσεις, σύλλογοι, φορείς, παπάδες, κλπ να σταματήσουν να επηρεάζουν την Εκπαίδευση με φόντο το πολιτικό κόστος.
10. Τέλος, η καμπούρα μας: Η δική μας υπέρβαση στην πολιτική του Μνημονίου είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να σταθούν στα πόδια τους. Όσο μας καταργούν την Ιστορία, εμείς θα τη διδιάσκουμε: με επισκέψεις, με εκδηλώσεις, με ομιλίες, πάντα θα υπάρχει ο τρόπος. Όσο προσπαθούν να μας εξαθλιώσουν, να είμαστε αξιοπρεπείς. Δάσκαλοι είμαστε 24 ώρες το 24ωρο και 365 μέρες το χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου