9 Οκτ 2011

Μνήμη Μακεδονικού Αγώνα

-Τι ζητάς εσύ από το Αγρίνιο, στη Μακεδονία πού είναι για σένα μια ξένη χώρα; 
-Εμείς οι Έλληνες έχουμε δύο πατρίδες, την ελεύθερη και τη σκλαβωμένη. Και εμείς οι ελεύθεροι έχουμε χρέος να αγωνιστούμε για να αποκτήσει και η σκλαβωμένη πατρίδα τη λευτεριά της. Η Μακεδονία για μας δεν είναι ξένη γη!
Αυτή την απάντηση έδωσε σε έναν ξένο διπλωμάτη ο Νίκος Παναγιώτου, γνωστός ως καπετάν Κουμπούρας, ένας από τους πέντε συντρόφους του καπετάν Μητρούση. Ο Παναγιώτου ήταν Αγρινιώτης και πολέμησε στο πλευρό του Σερραίου καπετάνιου για την ελευθερία της Μακεδονίας. Οι πέντε του Μητρούση ήταν ο Παναγιώτου, ο Τουρλεντές, ο Ούρδας, ο Ουζούνης και φυσικά ο ίδιος ο καπετάν-Μητρούσης. Αντιστάθηκαν στους Τούρκους μέσα στις Σέρρες. Ο Τουρλεντές και ο Ουζούνης σκοτώθηκαν μετά από εφτάωρη μάχη με 3.000 Τούρκους και αργότερα ο ίδιος ο Μητρούσης προσποιούμενος ότι θα παραδοθεί, αυτοκτόνησε σκοτώνοντας ταυτόχρονα τον Τούρκο διοικητή. Ο Παναγιώτου και ο Ούρδας θα κρεμαστούν αργότερα σε μια πλατεία των Σερρών. Τους τάφους τους τούς φύλαγαν οι Τούρκοι για 30 μέρες, από φόβο μην πάρουν οι Έλληνες τα σώματα των ηρώων.

Φόρος τιμής σήμερα στη Μακεδονία, την πατρίδα μας, που μας μεγάλωσε και μας ανέθρεψε. Ενενήντα οκτώ (ούτε καν εκατό δηλαδή) χρόνια ελεύθεροι, δεν πέρασε ούτε μια μέρα που να μην έρθουμε αντιμέτωποι ως Μακεδόνες με μια ακόμη σκοπιανή πρόκληση συνοδευόμενη από άλλο ένα κυβερνητικό ατόπημα. Ένα θέμα που δεν πουλάει πια στα τηλεπαράθυρα και θεωρείται ξαναζεσταμένο φαγητό. Ένα ζήτημα που δεν λύνεται και ούτε καν συζητιέται πια, με τον χρόνο να κυλά ολοφάνερα προς όφελος των Σκοπιανών. Ένα μάθημα που δεν διδάσκεται πια στα Ελληνόπουλα: υποχρεωτικά τα Θρησκευτικά και προαιρετική η Ιστορία στο εκπαιδευτικό μπάχαλο που συνοδεύει τη γενικότερη διάλυση του κρατιδίου μας.


Το μακεδονικό μας παρελθόν το αποκηρύσσουμε μετά βδελυγμίας. "Σφαγέας" και "ιμπεριαλιστής" ο Μέγας Αλέξανδρος την ίδια ώρα που τα Σκόπια γεμίζουν με αγάλματα του Μακεδόνα βασιλιά. Ο ελληνισμός αναζητεί ακόμα καθαρότητα αίματος και ιστορικό παρελθόν γεμάτο χρυσές σελίδες. Στο μυαλό του μικρόνοα, οι ιστορικές προσωπικότητες είναι ή καλές ή κακές, χωρίς κανένα μελανό σημάδι, χωρίς ψεγάδια, χωρίς λάθη, χωρίς παραλείψεις. Από το ένα άκρο (την ιστορία των προσωπικοτήτων) περάσαμε ευθύς στο άλλο (την ιστορία που την φτιάχνουν οι λαοί) για να μεταφέρουμε στο πεδίο της επιστήμης τα ποδοσφαιρικά ματς του πολιτικού στίβου.
Όμως η συλλογική μνήμη δεν καπελώνεται. Έτσι και οι Μακεδόνες δεν ξεχνούν. Γιατί η φωτογραφία του προπαππού με το κουμπούρι είναι από το Μακεδονικό Αγώνα. Γιατί η οικογένεια της ασπρόμαυρης φωτογραφίας είναι από τη μικρασιατική προσφυγιά που το πιο μεγάλο μέρος της το απορρόφησε η μακεδονική γη. Γιατί η καρτ-ποστάλ που παραμένει καταχωνιασμένη στο συρτάρι είναι γραμμένη στα βουλγάρικα, απομεινάρι της βουλγαρικής κατοχής. Γιατί ο αδελφός της γιαγιάς ή του παππού σκοτώθηκε από τους αντάρτες ή τους στρατιώτες σε κάποιο μακεδονικό βουνό. Και γιατί, τέλος, γίνεται προσπάθεια η μνήμη όλων αυτών -σταδιακά, επίμονα και συστηματικά- να σβηστεί από τα σχολικά βιβλία και να εξαλειφθεί από τους χάρτες.
Αθάνατοι οι ήρωες που έπεσαν για τη Μακεδονία.



1 σχόλιο:

  1. Συγχαρητήρια αγαπητέ Βασίλη, δυστυχώς μέσα στη μιζέρια των ημερών μας έχουμε ξεχάσει αυτούς που δώσαν τη ζωή τους για να ελευθερωθεί η χώρα. Αυτή η χώρα που πλέον έχει παραδοθεί σε άλλους κατακτητές και μάλιστα αμαχητί. Η Ελλάδα των δύο κόσμων, του Μακεδονικού Αγώνα και γενικά της πάλης και των αγώνων για δημοκρατία και ελευθερία κι η Ελλάδα της δουλικότητας της αρπαχτής και του ΔΝΤ όπου:
    Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
    όπου μας έβρει μας πατεί.
    Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
    προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
    Ομως πρέπει να μπολιάσουμε τα παιδιά μας με τη πρώτη Ελλάδα. Αν θέλουμε να υπάρξει μέλλον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή