Πρωτοχρονιά. Κάποτε. Γράφαμε τις αναμνήσεις μας σε μπλε τετράδια με σκληρό εξώφυλλο και τα φυλάγαμε ως κόρην οφθαλμών για να τα διαβάσουμε κάποτε και να θυμηθούμε κλαίγοντας. Καταχωνιάσαμε τις παλιές φωτογραφίες και τα ενθύμια μέσα σε κούτες από φόβο μη χαθούν και μαζί ξεχαστεί η ζωή μας. Αναπολήσαμε συχνά τα παλιά και αναρωτηθήκαμε πού βρίσκονται και τι κάνουν οι παλιοί φίλοι και συμμαθητές. Από εκείνα τα χρόνια, τα ανέμελα. Γιατί εμείς θα τα αλλάζαμε όλα, θα τα διορθώναμε τα σφάλματα των μεγάλων, θα κάναμε την επαναστασή μας.
Πρωτοχρονιά. Σήμερα. Τα τετράδια με το σκληρό μπλε εξώφυλλο, οι φωτογραφίες και τα ενθύμια δεν έχουν βγει ακόμη από τα κουτιά τους. Τα βρίσκουμε, τα λοξοκοιτάμε δειλά-δειλά κι έπειτα τα ξανακλείνουμε -με διπλή και τριπλή ταινία μη τυχόν χαλάσει το χαρτόνι και ξεχυθούν τα παλιά να μας στοιχειώσουν. Ας μείνουν εκεί που είναι οι φίλοι και οι συμμαθητές κι ας περιμένουν κι άλλο εκείνα τα χρόνια τα ανέμελα. Ακόμη μια γενιά που αποτυγχάνει και φθίνει σιγά-σιγά. Εμείς.
Πρωτοχρονιά. Αύριο. Να θυμηθώ να πετάξω τη σαβούρα από το πατάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου