Η 28η Ιουνίου είναι μια σημαντική ημερομηνία για την ιστορία των Σερρών. Τέτοια μέρα το 1913, προ των πυλών της πόλης μας βρισκόταν ο ελληνικός στρατός όταν μαθεύτηκε ότι οι Βούλγαροι επρόκειτο να αποχωρήσουν και να αφήσουν ελεύθερη πια την πόλη στους Έλληνες. Μια σκλαβιά 530 χρόνων (1383-1913) επρόκειτο επιτέλους να τελειώσει. Η βουλγαρική κατοχή σε όλες τις περιόδους της δεν είχε καμία σχέση με αυτό που ο μέσος Έλληνας βάζει στο νου του ως "κατοχή". Ήταν ασύγκριτα σκληρότερη, μιας και οι Βούλγαροι δε θεωρούσαν ότι βρίσκονται σε ξένο έδαφος αλλά σε δικό τους το οποίο δικαιωματικά τους ανήκε και το οποίο οι Έλληνες προσπαθούσαν να αποσπάσουν. Στόχος τους ήταν να εκβουλγαριστεί η περιοχή το ταχύτερο δυνατόν έτσι ώστε να προσαρτηθεί ομαλά. Η σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων κατοίκων στις διαθέσεις των κομιτατζήδων με τα σώματα ανταρτών αλλά και φορέων (Προξενείο, "Ορφέας", κλπ) ανέβαλε τις διαθέσεις των Βουλγάρων οι οποίοι σαν σήμερα, 28 Ιουνίου του 1913 κατέστρεψαν σχεδόν ολοσχερώς την πόλη βάζοντας φωτιά στις κυριότερες συνοικίες της και αφήνοντας περί τους 20.000 άστεγους πολίτες. Πριν ξεκινήσει η πυρπόληση είχε προηγηθεί μαζική λεηλασία και σφαγές κατοίκων εν ψυχρώ χωρίς να γίνει εξαίρεση ούτε για τους ξένους υπηκόοους. Κατά την υποχώρησή τους προς τα στενά του Κλειδιού πήραν ως ομήρους τους επιφανέστερους Σερραίους της εποχής και κατόπιν τους κατέσφαξαν στην τοποθεσία Λιβούνοβο. Ανάμεσά τους ο γυμνασιάρχης Λεωνίδας Παπαπαύλου και ο τραπεζίτης Κωνσταντίνος Σταμούλης. Η επομένη ημέρα, 29η Ιουνίου 1913, βρήκε τις Σέρρες ελεύθερες και πάλι με τη γαλανόλευκη να κυματίζει στον Πύργο του Βασιλέως ατενίζοντας τα ερείπια μια καμμένης πολιτείας.Η Τρίτη 29 Ιουνίου είναι ίσως η πιο σημαντική επέτειος της ιστορίας της πόλης μας. Αμφιβάλλω αν οι Σερραίοι γνωρίζουν όσα θα έπρεπε γι' αυτήν και ελπίζω ότι στην απόδοση τιμών της Τρίτης θα προτιμήσουν να παρευρεθούν από το να αράξουν και πάλι σε κάποια παραλία.
(εικόνα από το ενδιαφέρον ιστολόγιο "Βισάλτης")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου